احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 2

است که سلامتی روح آدمی را تأمین می کند و زندگی معنوی او را شکل می دهد.در سفارش های امام جعفر صادق علیه السلام به جابر جعفی آمده است:

«و اعلم انّه لا علم کطلب السّلامه،و لا سلامه کسلامه القلب» (1)بدان،هیچ دانشی همانند آن نیست که جویای سلامتی است؛و هیچ سلامتی همانند سلامتی دل و روح آدمی نیست.بعد از دانش دین،علم پزشکی در رتبۀ دوم قرار دارد که طبیب جسم و بدن انسان است.پیامبر مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند: «العلم علمان،علم الأدیان و علم الأبدان». دانش دو نوع است:دانش دین و دانش مربوط به بدن.(2) سبب شرافت این دو علم بر سایر علوم بدان جهت است که این دو به حیات انسان ارتباط دارند.یکی حیات معنوی و دیگری حیات مادّی و جسمانی او را مورد توجه قرار می دهد.پزشک کسی است که با حیات جسمانی انسان سر و کار دارد و در پی کاهش آلام و رنج های اوست و کاری بس والا و ارزشمند دارد و پزشک مسلمان،بنا بر آموزش های دینی بر این باور است که او واسطه و وسیله است و شفا از خداوند متعال است یعنی در حقیقت طبابت کار خداوند است. «وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ»(3) و هنگامی که بیمار شوم او-خداوند-مرا شفا می دهد.و اوست که به گیاهان و اشیای موجود در طبیعت خواص