احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 203

اگر نیّت روزه کرده و مست شده و بین روز از مستی بیرون آید،بنا بر احتیاط واجب باید روزه را تمام و نیز قضا نماید و اگر در حال مستی روزه را تمام کرده باشد،قضا نماید.

عدم وجوب قضاء روزه

687- اگر به واسطۀ مرض،یا حیض،یا نفاس،روزۀ ماه رمضان را نگیرد و پیش از تمام شدن ماه رمضان بمیرد،لازم نیست روزه هایی را که نگرفته برای او قضا کنند.

ادامۀ بیماری تا ماه رمضان سال بعد

688- اگر به واسطۀ مرضی،روزۀ ماه رمضان را نگیرد و مرض او تا ماه رمضان سال بعد طول بکشد،قضای روزه هایی را که نگرفته بر او واجب نیست و باید هر روز،یک مُدّ طعام-که تقریباً ده سیر است-از گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد،ولی اگر به واسطۀ عذر دیگری-مثلاً برای مسافرت-روزه نگرفته باشد و عذر او تا ماه رمضان بعدی باقی بماند، روزه هایی را که نگرفته،باید قضا کند و باید برای هر روز،یک مُدّ طعام هم به فقیر بدهد.

689- اگر به واسطۀ مرضی روزۀ ماه رمضان را نگیرد و بعد از ماه رمضان،مرض او برطرف شود،ولی عذر دیگری پیدا کند که نتواند تا ماه رمضان بعد،قضای روزه را بگیرد،باید روزه هایی را که نگرفته،قضا نماید و نیز اگر در ماه رمضان،غیر مرض،عذر دیگری داشته باشد و بعد از ماه رمضان،آن عذر برطرف شود و تا ماه رمضان سال بعد،به واسطۀ