احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 28

65- در صورتی که تشخیص بیماری متوقف بر انجام آزمایش یا عکس برداری و...باشد نباید بدون انجام آنها به درمان پرداخت مگر این که وقت کافی موجود نباشد.ولی اگر بیماری مریض تشخیص داده شد و روش های تشخیصی فوق برای اطمینان بیشتر باشد،انجام آنها لازم نیست.

66- در صورتی که راه های تشخیصی و درمانی که ضرر و هزینۀ کمتری دارند ممکن باشد،انجام راه هایی که ضرر و هزینۀ بیشتری دارند - به بهانۀ تسریع در درمان و یا...-جایز نیست مگر این که به بیمار اعلام شود و خود او راضی باشد.

67- کلیۀ آزمایش های تشخیصی و درمانی اگر مستلزم نگاه و لمس حرام یا کارهای حرام دیگر نباشد جایز است و اگر مستلزم نگاه یا لمس حرام باشد جایز نیست،مگر در موارد ضروری که باید به مقدار ضرورت اکتفا شود.

68- نمونه گیری از افرادی که مشکوک به بیماری های مقاربتی هستند و باید حتماً برای نمونه گیری به عورت آنها نگاه کرد و یا آن را لمس نمود، در صورت ناچاری و ضرورت جایز است به شرط آن که به مقدار ضرورت اکتفا شود.

69- گرفتن منی-اسپرم-افراد برای آزمایش،اگر از طریق استمناء باشد حرام است و بر فرض ضرورت باید از طریق مقاربت و یا ملاعبه با همسر گرفته شود و در افراد مجرد نیز باید از طریق ازدواج موقت،تهیۀ منی-اسپرم-به صورت حلال صورت گیرد.

70- در صورتی که حفظ جان بیمار یا معالجۀ او مستلزم آن باشد که