احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 29

یک سری آزمایش های طبی و دارویی انجام شود،آزمایش های مزبور جایز است هرچند برای مریض ضرر داشته باشد،امّا این ضرر باید کمتر از ضرری باشد که در صورت عدم انجام آزمایش ها،متوجه بیمار می شود.

71- اگر در حین انجام آزمایش های تشخیصی،معلوم شود که ادامۀ آزمایش برای بیمار ضرر جانی دارد باید آزمایش متوقف گردد.

72- اگر در انجام آزمایش های تشخیص طبی،صدمه ای متوجه بیمار گردد،چنانچه نمونه گیرنده کوتاهی کرده باشد،ضامن خواهد بود و اگر اقدامات انجام شده با اذن بیمار و در حدّ معمول بوده و کوتاهی در کار نبوده،کسی ضامن نیست.

73- اگر آزمایشگاه در تشخیص آزمایش اشتباه کند و پزشک معالج نیز به جهت اعتماد به این تشخیص خطا نماید،مسئول آزمایشگاه و پزشک معالج هر دو ضامن خواهند بود.

74- در مسأله قبل در صورتی پزشک معالج ضامن نیست که در فهم آزمایش کوتاهی نکرده باشد و از مواردی نباشد که معمولاً پزشک با کمی دقت می تواند متوجه اشتباه آزمایشگاه گردد.

75- اگر به جهت استفاده از دانشجویان آموزشی و غیر متبحّر،در هنگام آزمایش ضرری متوجه بیمار گردد،دانشجویان آموزشی و مسئول آنان،علاوه بر این که گناهکارند،ضامن نیز هستند.

76- در انجام آزمایش های تشخیصی همانند گرفتن خون و...نیاز به گرفتن برائت ذمّه نیست و علم به رضایت بیمار و عدم اعتراض وی کفایت می کند ولی اگر نمونه گیرنده خطا کند،در صورتی که برائت نگرفته باشد، ضامن است.