احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 30

77- اگر پزشک بعد از دقت کامل،بعضی از آزمایش ها یا طرق تشخیصی دیگر را برای بیمار لازم بداند که مطمئناً برای او ضررهایی دارند-مانند..سی تی اسکن،نمونه برداری از کبد و کلیه و نظایر آن-در صورتی که پزشک،بیمار یا ولیّ او را از عوارض احتمالی آن آگاه سازد و شرط عدم ضمان کند،ضامن نخواهد بود.

آزمایش های تحقیقاتی

78- آزمایش های تحقیقاتی از هر نوعی که باشند،تا اندازه ای که خطر جانی و ضرر مهم یا ارتکاب حرامی را به همراه نداشته باشد در صورت رضایت آزمایش شونده،اشکال ندارد.

79- رضایت بیمار و اجازۀ او برای آزمایش های تحقیقاتی لازم است، هر چند آن آزمایش برای بیمار کاملاً بی ضرر یا کم ضرر باشد و در این جهت فرقی بین مسلمان و کافر و اسیران و محکومان به اعدام و...نیست.

80- آزمایش کردن داروها بر روی انسان و بررسی آنها اگر موجب ضرر شود جایز نیست مگر در دو صورت:الف:آن که خطر جانی و ضرر قابل ملاحظه ای نداشته باشد و شخص نیز به انجام آن آزمایش راضی باشد؛ب:آن که حفظ جان یا سلامت مسلمانان-هر چند در آینده-متوقف بر این آزمایش باشد و با اجازۀ مجتهد جامع الشرائط انجام گیرد.

81- اگر در ضمن آزمایش معلوم شود که تحقیقات برای داوطلب ضرر جانی دارد و یا سلامت او را به خطر می اندازد،باید بلافاصله آزمایش متوقف گردد.