مسائل طبی از نگاه فقه اسلامی صفحه 115

1- (1) بیماری پارکینسون نوعی اختلال حرکتی عصبی است که با پیشرفت تدریجی همراه بوده و در نهایت منجر به معلولیت و ناتوانی می شود. اگر چه علت بروز این بیماری مشخص نیست، تحقیقات چندین عامل را به عنوان علت بیماری مطرح می نماید. از آن جمله: تصلب شرایین، ضربات وارده به سر مسائل ژنتیک، عفونتهای ویروسی، افزایش تجمع رادیکالهای آزاد اکسیژن، استفاده طولانی مدت از دوهای ضد روان پریشی و برخی عوامل محیطی، علایم اصلی این بیماری عبارتند از: لرزش، سفتی عضلات، کند شدن غیر طبیعی حرکات و بی ثباتی در حالت و وضعیت بدن. (مترجم)

غیره با بهره گرفتن از سلولهای بنیادی که هنوز تخصص و تمایز نیافته و قابلیت تشکل و تبدیل شدن به هر نوع بافت مطلوب را دارد، صورت می گیرد.

عمر جنین هرچه زیاد شود، زمینه استفاده از سلولهای بنیادی او کمتر و تنگتر می شود؛ زیرا این سلولها به تدریج بافت تخصصی و متمایز پیدا می کنند و نمی توان آنها را به سلولها و بافتهای دیگری تبدیل کرد. از همین رو، متخصصان این سلولها را از نگاه رابطه قابلیت و توانایی تکثیر و تمایز آنها با پیشرفت عمر جنین، به چهار دسته تقسیم کرده اند: همه توانی (کامله القدره)، پرتوانی (وافره القدره)، چند توانی (متعدده القدره) و تک توانی (آحادیه القدره). از این رو، متخصصان ترجیح میدهند این سلولهای اولیه را در مراحل ابتدایی جنین، در عمر بین 6 تا 12 روز از وجود آن جدانمایند، هرچند به مرگ آن بیانجامد. همین نوع سلول به نام «سلولهای بنیادی جنینی» نامیده می شود. این سلولها را بر سلول های جداشده از بند ناف جنین سقط شده یا جنین زنده که به نام «سلولهای بنیادی بالغین» نامیده می شود ترجیح می دهند(1).