مسائل طبی از نگاه فقه اسلامی صفحه 12

یعنی حتی اگر نجات حیات انسان دیگر هم متوقف به آن نباشد. مشروط بر این که این انتقال عادتاً به درجه غیرقابل تحمل، زیان آور نباشد. بلی! هرگاه نجات حیات انسان دیگر به این انتقال توقف داشته باشد، به گونه ای که اگر این انتقال صورت نگیرد، وی خواهد مُرد، اهدا به صورت کفایی و یا عینی واجب است، مشروط بر این که موجب هلاکت خود اهداکننده نشود. دلیلی بر این موضوع این است که انسان مسلط بر اعضای خود است و می تواند هر نوع تصرفی را انجام دهد، مشروط بر امور ذیل:

1. این تصرف موجب هلاکت او نشود.

2. منجر به ضرر قابل توجه نشود.

3. موجب بدقواره و زشت شدن اندام او نگردد.

اما اگر این شرایط موجود نباشد، اهدا و انتقال جواز ندارد.

سوال 5:

آیا جایز است به ورثه کسی که چشم او به دیگری انتقال داده شده و یا به ورثه دیوانه ای که چشم او کشیده شده است، مبلغ معادل نصف دیه انسان کامل به عنوان جبران خساره، توسط کسی که این عضو به او انتقال داده شده و پیوند زده شده و یا ممثل او پرداخت شود؟ حکم این مسأله چیست؟

جواب:

این عمل جایز نیست. زیرا دیه بر جنایت است نه بر تملک اعضای