حدود و قصاص و دیات صفحه 27

باب سیّم: در حد خوردن شراب و سائر مسکرات

است.

کسی که چیزی از مست کنندهای مایع را بیاشامد مانند شراب و بوزه (1) خواه از جو بعمل آید، و خواه از گندم، و خواه از برنج یا ذره، و خواه از سائر حبوبات، و خواه از شکر، و خواه از خرما، و هر چه بسیارش آدمی را مست کند و عقل را زائل گرداند، اگر چه یک قطره آن را بخورد، یا معجونی بخورد که در آن داخل کرده باشند هر چه مضمحل شده باشد، و مست نکند به آشامیدن و خوردن آنها، با بلوغ و عقل و علم بحرام بودن و عدم اکراه و جبر حد واجب می شود.

و هم چنین به آشامیدن شیره انگور که جوشیده باشد و غلیان کرده باشد و دو ثلث آن نرفته باشد، به شروط مذکوره حد واجب می شود، بنا بر مشهور، و در شیره خرما و مویز که بجوشد و دو ثلثش نرود و مست کننده نباشد خلاف است، و اشهر حلال بودن است.

و این حد به شهادت دو عادل ثابت می شود، و بدو مرتبه اقرار بنا بر مشهور، و بعضی به یک مرتبه اقرار اکتفا کرده اند، و به شهادت زنان ثابت نمی شود.

و مشهور آن است که حدش هشتاد تازیانه است، خواه مرد باشد، و خواه زن، و خواه بنده باشد، و خواه آزاد.

و بعضی از علماء را اعتقاد آن است که بنده را چهل تازیانه می زنند، نصف حد آزاد، و خالی از قوّتی نیست، و در مرتبه سیّم یا چهارم او را می کشند هر گاه در مرّات سابقه تازیانه زده باشند.

و اگر یک گواه شهادت دهد که او شراب خورد، دیگری شهادت دهد که او شراب قی کرد، مشهور آن است که ثابت می شود، و حد می زنند او را.

1- بوزه: شرابی است از آرد برنج و ارزن و جو سازند.