حدود و قصاص و دیات صفحه 47

باب هفتم: در بیان سائر حدود است، و بعضی از احکام متفرقه

فصل اوّل: در بیان حد سحر است، و جادو کردن

از جمله گناهان کبیره است، و اگر مسلمانی جادو کند، و ثابت شود، او را می کشند، و اگر کافر جادو کند و در امان باشد او را تعزیر می کنند. و از حضرت صادق علیه السلام منقول است: که کاهن ملعون است، و ساحر ملعون است(1)و در حدیث معتبر دیگر از آن حضرت منقول است که هر که برود به نزد، ساحری یا کاهنی، یا دروغ گویی و آن چه گوید تصدیق کند بتحقیق که کافر شده است بجمیع کتابهای خدا. (2)

و در حدیث دیگر منقول است: که زنی آمد به نزد رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله، و گفت: یا رسول اللَّه من شوهری دارم و درشتی می کند نسبت بمن، و من جادوئی کردم که او را بر خود مهربان کنم؟ حضرت فرمود: اف باد بر تو، مکدّر کردی دین خود را، و تو را لعنت کردند ملائکه اخیار، و ملائکه فلک دوّار، و فرشتگان زمین پس آن زن توبه کرد، و روزها روزه می داشت و شبها بر پا می ایستاد، و پلاس پوشید، حضرت فرمود: که با اینها توبه اش مقبول نمی شود، مگر آن که شوهرش از او راضی شود (3).

و گفته اند: سحر، سخنی است، یا نوشته ای است، یا عملی است که تأثیر کند در بدن آدمی یا دل او یا عقل او، مثل آن که کاری کنند که کسی را با کسی دوست کنند، یا دشمن کنند، و آن چه به قرآن و دعاء و اسماء مقدّس حق تعالی باشد که به خدا متوسل شوند در آنها داخل سحر نیست.

و آن چه به طلسمات و اعداد باشد سحر است، و اشکالی که در آنها تکسیر اسماء اللَّه، و آیات کریمه می کنند محل اشکال است، و احوط آن است که آنها را نیز نکنند.

1- وسائل الشیعه 12: 103 ح 7.

2- سفینه بحار 1: 605.

3- من لا یحضره الفقیه 3: 282 ح 1.