آیین کیفری اسلام: شرح فارسی تحریر الوسیله ( حدود) جلد 1 صفحه 443

[حکم نفی السنه وما یتعلّق بها]

مسأله 4 - حدّ النفی سنه من البلده الّتی جلد فیها. وتعیین البلد مع الحاکم. ولو کانت بلده الحدّ غیر وطنه لا یجوز النفی منها إلی وطنه، بل لابدّ من أن یکون إلی غیر وطنه.

ولو حدّه فی فلاه لایسقط النفی، فینقیه إلی غیر وطنه، ولافرق فی البلد بین کونه مصراً أو قریه.

تبعید و خصوصیّات آن

اشاره

در این مسأله چند فرع مطرح است:

1 - مقدار تبعید، یک سال است که از شهری که در آن تازیانه خورده به جای دیگری تبعید می شود.

2 - مکان تبعید به وسیله ی حاکم انتخاب می شود.

3 - اگر شهری که در آن حدّ خورده وطنش نباشد، از آن جا به وطنش تبعید نمی شود؛ بلکه باید به غیر وطنش تبعید شود.

4 - اگر در بیابانی بر او حدّ جاری شود، تبعید ساقط نمی شود؛ بلکه او را به غیر وطنش تبعید می کنند؛ و در این جهت، فرقی بین شهر و روستا نیست.

فرع اوّل: مقدار تبعید

در این زمینه، دو دسته روایات وجود دارد. در پاره ای از آن ها متعرّض زمان تبعید نشده اند، ولی پنج یا شش روایت که بیش تر آن ها صحیحه و معتبره است، مقدار تبعید را یک سال گفته اند. و هیچ کس از فقها نیز ابراز مخالفت نکرده است. مقتضای جمع بین مطلق و مقیّد حمل مطلقات بر مقیّدات است.

به برخی از آن روایات اشاره می کنیم:

روایت عبداللّه بن طلحه: «ونفی سنه»؛(1) روایت عبدالرّحمان که متعرّض حکم بکر و