آئین کیفری اسلام جلد 3 صفحه 104

[السرقه من الأماکن العامّه]

[مسأله 9- ما لیس بمحرز لا یقطع سارقه کالسرقه من الخانات والحمّامات والبیوت الّتی کانت أبوابها مفتوحه علی العموم أو علی طائفه، ونحو المساجد والمدارس والمشاهد المشرّفه والمؤسّسات العامّه، وبالجمله کلّ موضع اذن للعموم أو لطائفه.

وهل مراعاه المالک ونحوه ومراقبته للمال حرز فلو کانت دابّته فی الصحراء وکان لها مراعیاً یقطع بسرقته أو لا؟ الأقوی الثانی.

وهل یقطع سارق ستاره الکعبه؟ قیل: نعم، والأقوی عدمه، وکذا سارق ما فی المشاهد المشرّفه من الحرم المطهّر أو الرواق والصحن.]

سرقت از اماکن عمومی

اشاره

این مسأله سه فرع دارد:

1- جایی که مَحرز به شمار نمی آید، بر سرقت از آن قطع دست نیست؛ مانند سرقت از کاروانسراها، حمّام ها، خانه هایی که بر روی مردم یا طایفه ی خاصی باز است، مساجد، مدارس، مشاهد مشرّفه و مؤسّسات عمومی. خلاصه هرجایی که ورودش برای عموم یا گروهی آزاد است.

2- آیا مراعات و مراقبت مالک از مالش حرز به شمار می آید؟ پس، اگر حیوانش را به چرا فرستاد، آیا دست سارق این حیوان را می بُرند؟ قول قوی تر عدم قطع است.

3- آیا کسی که پرده ی خانه ی کعبه را به سرقت برد، دستش قطع می شود؟ گروهی فتوای به قطع داده اند و اقوا عدم قطع است؛ و همین طور حکم سارق اشیای مشاهد مشرّفه از حرم و رواق و صحن با حکم سارق پرده ی کعبه یکی است.

فرع اوّل: سرقت از اماکن عمومی

مثال هایی که در عبارت تحریر الوسیله آمده است به حسب زمان ها و مکان تفاوت دارد. در حمّام های امروز که برای هر فردی کمد و جایگاه مخصوصی وجود دارد که لباس های