آئین کیفری اسلام جلد 3 صفحه 9

حدود اللَّه تعالی.(1)

فقه الحدیث: محمّد بن مسلم از امام باقر علیه السلام حکم سرقت کودک را می پرسد. امام علیه السلام فرمود: اگر نُه ساله باشد، دستش را قطع می کنند و حدّی از حدود خداوند را ضایع نمی کنند.

در روایت فرمود: «قطعت یده» که اشاره به آیه ی شریفه ی «فَاقْطَعُواْ أَیْدِیَهُمَا(2) دارد؛ احتمال این که قطع سر انگشتان اراده شده باشد، جا ندارد.

8- وعنه، عن القاسم بن محمّد، عن عبدالصّمد بن بشیر، عن إسحاق بن عمّار، عن أبی الحسن علیه السلام، قال: قلت: الصبیّ یسرق؟ قال: یعفی عنه مرّتین، فإن عاد الثّالثه قطعت أنامله فإن عاد قطع المفصل الثّانی، فإن عاد قطع المفصل الثّالث وترکت راحته وإبهامه.(3)

فقه الحدیث: در این حدیث، اسحاق بن عمّار از امام هفتم علیه السلام درباره ی حکم سرقت می پرسد. امام علیه السلام فرمود: برای دو مرتبه او را عفو می کنند؛ در مرتبه ی سوّم انگشتانش را از بند اوّل قطع می کنند؛ در مرتبه ی چهارم بند دوّم بریده می شود؛ و در مرتبه ی پنجم، بند سوّم را می برند و انگشت شصت و کف دستش را به حال خود رها می کنند.- (یعنی در مرتبه ی پنجم، مانند سارق بالغ از ریشه ی انگشتان می برند و کف دست و انگشت ابهام باقی می ماند)-.

9- وبإسناده عن الحسین بن سعید، عن عثمان بن عیسی، عن سماعه، قال:

إذا سرق الصبیّ ولم یبلغ الحلم قطعت أنامله. وقال أبو عبداللَّه علیه السلام: اتی أمیر المؤمنین علیه السلام بغلام قد سرق ولم یبلغ الحلم فقطع من لحم أطراف أصابعه، ثمّ قال: إن عدت قطعت یدک.(4)

1- وسائل الشیعه، ج 18، ص 525، باب 28 از ابواب حدّ سرقت، ح 10.

2- سوره ی مائده، 38.

3- وسائل الشیعه، ج 18، ص 526، ابواب حدّ سرقت، ح 15.

4- وسائل الشیعه، ج 18، ص 526، ابواب حدّ سرقت، ح 14.