مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت صفحه 108

دیگری نظیر فقها هستند که مجاز به اقامه حدود باشند یا خیر؟هدف ما نیز پاسخ گویی به همین پرسش است.امیدواریم از لابه لای این کتاب نکته های قابل عرضه تراوش کند و در نهایت به این دغدغه اساسی پاسخ داده شود.

ب)جامعه توحیدی و مدینه فاضله

شاید این دیدگاه نیز قابل طرح باشد که خود معصوم و حضور وی موضوعیت ندارد،بلکه آثار حضور و تصرف وی در جامعه است که اقامه حدود را مجاز می سازد،و زایل شدن این آثار است که این امر را ناروا می گرداند.به قول خواجه نصیرالدین طوسی در تجرید الاعتقاد«وجوده لطف و تصرفه لطف آخر». (1)گرچه وجود امام،حتی در پس پرده های غیبت،لطفی است از سوی حضرت احدیت،که در کمال و سعادت جامعه بشری اثرگذار است،بی گمان تصرف امام است که جامعه را به هدف غایی می رساند و آن را به مدینه فاضله ای مبدل می سازد که آرزوی همه انسان ها بوده و خواهد بود.این حقیقت برخی را بر آن داشته تا مدعی شوند فقط در سایه حکومت عدل پیشوایان معصوم،این احکام امکان عملی شدن دارند و در جامعه فعلی ما جایی برای این قبیل مجازات ها نیست. (2)تا وقتی نیازهای اساسی انسانی مانند غذا،مسکن و مُلک برآورده نشده،دلیلی برای قطع دست سارق وجود ندارد و تا هنگامی که نظام اخلاقی جامعه،نوشیدن محرمات و ارتکاب محرمات را ممنوع نداند،شلاق زدن شارب خمر ناموجه است. (3)به عبارت روشن تر،تا وقتی همه جنبه های اسلام،اعم از اقتصادی،سیاسی،اجتماعی و...در جامعه اجرا نشود،اقامه حدود مجاز نیست. (4)

دلایلی که برای این مدعا ارائه شده،عبارت اند از:

1- (1) .علامه حلی،کشف المراد،ج1،ص491.
2- (2) .عمادالدین باقی،«ادامه حقوق بشر اعدام و قصاص2»به نقل از سایت www.emadbaghi.com تاریخ شنبه 2 خرداد 1383.
3- (3) .زهیر الاعرجی،مجله الحیات،«نظریه ولایه الفقیه و الاداره الاجتماعیه»،منتشر شده در سایت www.arrasou.org مشاهده شده در تاریخ پنجشنبه اول محرم 1429.
4- (4) .سید محمدحسینی شیرازی،فقه العولمه،ص286.