مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت صفحه 210

2-سید ابوالقاسم خویی

آیت الله خویی در مبانی تکمله المنهاج،جواز اقامه حدود از سوی حاکم شرع را اظهر دانسته (1)،چنین استدلال کرده است:

نخست آنکه،اجرای حدود در برنامه انتظامی اسلام،و در جهت مصلحت همگانی و سلامت جامعه تشریع شده است برای جلوگیری از فساد و گسترش بدی ها و سرکشی میان مردم،و این مطلب همیشگی است و به زمان حضور امام ویژگی ندارد.

دوم اینکه،دیگر دلیل هایی که در کتاب و سنت آمده و بیانگر بایستگی اجرای احکام انتظامی اسلام هستند،اطلاق دارند و زمان ویژه ای را دربرنمی گیرند. (2)

ایشان در ادامه،در اینکه اجرا کننده احکام چه کسی باشد،می نویسد:

در این مورد بیان روشنی از شارع نرسید است و از دیدگاه عقل ضروری می نماید که مسئول اجرای این گونه امور،تک تک مردم نباشند؛زیرا این خود،ازهم گسستگی نظام است.به علاوه،از برخی روایات،عدم جواز اقامه حدود از سوی آحاد مردم استفاده می شود....پس باید به قدر متیقن که حاکم شرعی است،بسنده کرد. (3)

پس از آن،روایت(واما الحوادث الواقعه...)و روایت حفص بن غیاث(من الیه الحکم...)را به یاری می آورد تا ثابت کند اجرای حدود در اختیار فقیهان است. (4)

این فقیه گران مایه سپس با ذکر ادله ای که بر عدم جواز اقامه شده،به ردّ آنها می پردازد. (5)همچنین ایشان در بحث ولایت فقیه مصباح الفقاهه،در بین بحث ها به طور ضمنی اقامه حدود را به دست فقها جایز شمرده،ولایت دیگران را بر این مسئله نفی کرده است. (6)

1- (1) .سید ابوالقاسم خویی،مبانی تکمله المنهاج،ج1،ص224.
2- (2) .همان،ص224 و 225.
3- (3) .همان،ص226.
4- (4) .همان،ص224-226.
5- (5) .همان،ص226 و 227.
6- (6) .همان،مصباح الفقاهه،ج3،ص298.