مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت صفحه 214

5-حسین نوری همدانی

س:از آنجا که قتل نفس یک گناه کبیره است؛از آنجا که به تعبیر صریح قرآن کریم،قتل نفس جز در برابر نفس با فساد در زمین،مانند آن است که آدمی همه انسان های روی زمین را کشته باشد؛از آن جا که به دلایل عقلی و شرعی،آدمی باید از نزدیک شدن به موارد گناه و جرم اجتناب کند و هرچه گناه یا جرم بزرگ تر باشد،اجتناب از آن عقلاً و شرعاً لازم تر خواهد بود؛از آن جا که به مصداق قاعده فقهی الحدود تدرأ بالشبهات،اگر کمترین شکی در مصداق یک حد باشد آن حد رفع می شود؛از آن جا که انسان جایز الخطاست،و در هر شرایطی ممکن است در تشخیص مصداق اشتباه کند؛و از آن جا که اجرای حکم اعدام با توجه به امکان اشتباه قاضی و شهود ممکن است به قتل یک بی گناه و در نتیجه،گناه کبیره عظمایی مانند قتل همه انسان های روی زمین منجر شود،لطفاً با توجه به تمامی موارد فوق، بفرمایید نظر مبارک شما در مورد اجرای حکم اعدام و یا حتی نزدیک شدن به آن،در غیبت معصوم و امکان اشتباه در تشخیص مصداق چیست؟

ج:اعدام،در موارد دیگر هم هست و منحصر به دو مورد مذکور نیست که قاضی بر اساس مقررات اسلامی،حکم شرعی را صادر می کند،و همان طور که در زمان حضور،حدود اجرا می شود،در زمان غیبت هم اجرای حدود لازم است. (1)