مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت صفحه 255

نراقی (1)،صاحب جواهر (2)،شیخ انصاری (3)،بحرالعلوم (4)،میرزای نائینی (5)،سبزواری (6)،امام خمینی (7)و آیت الله گلپایگانی. (8)

حدیث عمر بن حنظله به روایت کلینی بدین شرح است:ایشان به سند خود از عمر بن حنظله روایت می کند که وی می گوید:از امام صادق علیه السلام پرسیدم:درباره دو مرد از خودمان که در دین و میراث،نزاعی دارند و آن گاه به سلطان یا قاضیان برای حل آن حضور می یابند،آیا این عمل حلال است؟حضرت فرمود:هر کس در موارد حق یا باطل به آنها مراجعه کند،در واقع از طاغوت مطالبه قضاوت کرده و آنچه طغیانگر به آن حکم کرده باشد،به باطل اخذ نموده است؛اگر چه برای او حق ثابت باشد؛زیرا به حکم طاغوت آن را گرفته است و خداوند فرموده است:به او کافر باشند.خدای تعالی فرماید:می خواهند به طاغوت محاکمه برند،در صورتی که مأمور بودند به او کافر شوند.عمر بن حنظله گوید:پرسیدم:پس چه کنند؟امام فرمود:به کسانی از شما که حدیث ما را روایت می کنند و در حلال و حرام ما دقت می نمایند و احکام ما را می دانند،نظر کنند.پس باید او را در مقام حاکم پذیرا باشند؛زیرا من او را برای شما حاکم قرار دادم.پس هر گاه به حکم ما حکم کند و از او پذیرفته نشود،حکم خدا کوچک شمرده شده و ما را رد کرده،و آن که ما را رد کند،خدا را رد کرده است و این به اندازه شرک به خداوند است. (9)

1- (1) .نراقی،عوائدالایام،عائده فی ولایه الحاکم،ص533.
2- (2) .محمدحسن نجفی،جواهرالکلام،ج21،ص395
3- (3) .شیخ انصاری،القضاء و الشهادات،ص48.
4- (4) .سید محمد بحرالعلوم،بلغه الفقیه،رسالات فی الولایات،ج3،ص233.
5- (5) .محمدحسین نائینی،منیه الطالب،ج2،ص337.
6- (6) .سید عبدالاعلی سبزواری،مهذب الاحکام،ج11،ص279.
7- (7) .امام خمینی،البیع،ج2،ص476.
8- (8) .سید محمدرضا گلپایگانی،الهدایه الی من له الولایه،ص37.
9- (9) .شیخ کلینی،کافی،ج1،ترجمه سید جواد مصطفوی،ص86.«محمد بن یحیی،عن محمد بن الحسین،عن محمد بن عیسی،عن صفوان بن یحیی،عن داود بن الحصین،عن عمر بن حنظله:«قال:سالت اباعبدالله علیه السلام عن رجلین من اصحابنا،بینهما منازعه فی دین او میراث فتحاکما الی السلطان او الی القضاه ایحل ذلک؟فقال علیه السلام:من تحاکم الیهم فی حق او باطل فانما تحاکم الی الطاغوت،و ما یحکم له فانما یاخذ سحتا و ان کان حقا ثابتا له،لانه اخذه بحکم الطاغوت و قد امرالله ان یکفر به،قال الله تعالی یریدون ان یتحاکموا الی الطاغوت و قد امروا ان یکفروا به قلت فکیف یصنعان؟قال علیه السلام:ینظران(الی)من کان منکم ممن قد روی حدیثنا و نظر حلالنا و حرامنا و عرف احکامنا،فلیرضوا به حکما فانی قد جعلته علیکم حاکما فاذا حکم بحکمنا فلم یقبله منه فانما استخف بحکم الله وعلینا رد و الراد علینا الراد علی الله و هو علی حد الشرک بالله».(همان،کافی،ج1،ص 67 و ج7،ص412).