مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت صفحه 289

صحیح خواهد بود.علاوه بر این که به سبب نقل در چندین جامع روایی،مشهور نیز می باشد.

چگونگی استدلال

مقدمه اول:«تعطیل شدن حدود الهی»عبارت است از«عدم اقامه حدود»در صورتی که اسباب آن فراهم باشد.

مقدمه دوم:طبق این حدیث،تعطیلی حدود به منزله دشمنی با خداست که از بزرگترین گناهان به شمار می رود.[پس تعطیلی حدود حرام است]

نتیجه:اجرای حدود در صورت تمکّن مطلقاً واجب است[به دلیل قاعده اصولی اقتضاء]که هم شامل عصرحضور و هم حکومت فقیه می شود (1).

نقد و بررسی

ممکن است،ادعا شود که یکی از شرایط اقامه حدود،حضور امام معصوم علیه السلام است.در نتیجه عدم اجرای اقامه حدود در زمان غیبت ناشی از فقدان اسباب بوده،تعطیل حدود صادق نخواهد بود.بر اساس دیدگاه عدم جواز،این اشکال صحیح است.اما پس از آن که دلیلی برای اثبات اشتراط حضور در دست نیست،نمی توان از ظهور روایت در لزوم و وجوب اقامه حدود،رفع ید کرد.بنابراین علاوه بر این که دلالت روایت بر اهمیت اجرای حدود،پس از اثبات جرم و فراهم بودن امکان اقامه،روشن است،با این روایت می توان وجوب اقامه حدود در زمان غیبت را نیز به اثبات رسانید،البته پس از اثبات عدم اشتراط حضور امام معصوم علیه السلام.

ب)روایات اهمیت اجرای حدود

اشاره

یکی از دلایل جواز اقامه حدود،روایات و نصوص مستفیضه ای است که با عنوان عام به ما رسیده است و بر اهمیت اجرای حدود دلالت می نماید:

موثّقه حنّان بن سدیر عن أبیه قال:قال أبوجعفر علیه السلام:«حدّ یقام فی الاءرض أزکی فیها من مطر أربعین لیله و أیامها». (2)