مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت صفحه 299

معصوم علیه السلام و یا حاکم اسلامی،ضروری باشد.این جرایم عبارتند از:ساب النبی و الائمه،مدعی نبوت و قتل در فراش.

الف)ساب النبی و الائمه

کسی که نبی گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله را دشنام دهد،برای هر کس که این دشنام را می شنود در صورتی که ضرری متوجه وی یا مالش و یا غیر او از مومنین نباشد،قتل دشنام دهنده جایز است؛ (1)حتی اگر از امام علیه السلام و حاکم اسلامی کسب اذن ننماید. (2)بلکه مقتضی روایاتی که در این باب موجود است،وجوب قتل دشنام دهنده می باشد. (3)فتوای جواز قتل،مورد اجماع فقهای امامیه است (4)و از وجوب قتل هم نفی خلاف شده، (5)حتی برخی ادعای اجماع بر وجوب کرده اند. (6)مقام معظم رهبری هم در یک استفتاء تصریح می نماید:«مجازات ساب النبی قتل است و حتی نیاز به محکمه و محاکمه هم ندارد.» (7)

لازم به ذکر است که ائمه علیهم السلام و حضرت فاطمه الزهراء علیها السّلام در این حکم ملحق به پیامبر صلّی الله علیه و آله هستند. (8)و درباره ایشان نیز نفی خلاف و ادعای اجماع شده است. (9)

گفتنی است در عبارات فقها جواز قتل بدون اذن از حاکم شرع مقید به سامع شده است؛بنابراین به نظر می رسد افراد دیگری که علم به وقوع دشنام دارند اما خود مستقیما سب را نشنیده اند،نمی توانند بدون اذن از حاکم شرع اقدام به قتل دشنام دهنده بنمایند.

1- (1) .محقق حلی،شرائع الاسلام،ج4،ص947.
2- (2) .ابن زهره،غنیه النزوغ،ص428.
3- (3) .جواد بن علی تبریزی،اسس الحدود و التعزیرات،ص259.
4- (4) .ابن زهره،غنیه النزوغ،ص428.
5- (5) .جواد بن علی تبریزی،اسس الحدود و التغزیرات،ص258.
6- (6) .سید احمد خوانساری،جامع المدارک،ج7،ص109 و محمدحسن نجفی،جواهر الکلام،ج41،ص432.
7- (7) .لوح فشرده گنجینه استفتائات قضایی.
8- (8) .سید ابوالقاسم خویی،مبانی تکمله المنهاج،ج1،ص265.
9- (9) .محمدحسن نجفی،جواهر الکلام،ج42،ص435.