موسیقی صفحه 24

بزرگی خدا در دل های پرهیزکاران چیزهای دیگر را در چشم آنان کوچک نموده است.(45) پس این عظمت خدا و عشق به او، مؤمن را بی اعتنا به تفریح های بی ارزش نموده است.

12. چرا بعضی آهنگ ها که دل انسان را شاد می کند و انسان برای فرار از تنهایی و سردی زندگی به آن پناه می برد، حرام است؟ مگر شادی چیز بدی است؟

اوّلاً) هیچ وقت دین نگفته شادی چیز بدی است، در حدیث آمده است که مؤمن باید همراه با شوخی و مزاح باشد، یعنی حضور شیرینی داشته باشد، از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله شوخی های سرور افزا گزارش شده است؛ در روایت های زیادی راه های دور نمودن حزن و غم نشان داده شده است که از جمله:

1. نگاه به آب 2. نگاه به سبزه 3. نگاه به مناظر زیبا

حتی در احادیث توصیه شده که لباس چرکین نپوشید که غم را می افزاید، یعنی تبادل ماده و معنا، جسم و روح و تأثیرگذاری آنها بر یکدیگر تا این حد مدّنظر بوده است.

امّا آنچه اهمیت دارد این است که نباید برای به دست آوردن شادی از هر راهی و وسیله ای استفاده کرد، مگر می توان به خاطر شادی از قرص های روان گردان

(اکستازی) استفاده کرد که ده ها زیان روحی و جسمی به دنبال دارد؟(46)

ثانیاً) در بسیاری از موارد، ما توهّم شادی داریم، علامه جعفری رحمه الله می گوید: درست است که تحریک مثبت و تشجیعی را که موسیقی انجام می دهد ما را از موجودیت حقیقی خود با یک گروه نوسانات بالاتر می برد، ولی هنگامی که موسیقی تمام می شود، یک سرازیری حقیقی در خود احساس می کنیم و می بینیم که موسیقی سایه ای از ما برای ما ساخته و آن را بالا برده بود، اکنون شبح مصنوعی از بین رفته و واقعیات با همان خشونت برای ما نمودار می شود... خلاصه بایستی گفت: بشر از نظر کمبودی که در معرفت و توانایی مواجهه با واقعیت دارد، موسیقی را برای تسلّی خود تأیید می کند.

پس نام آن را ضرورت می گذارد به همین جهت است که اسلام به موسیقی روی خوشی نشان نمی دهد و می خواهد انسان ها از زندگانی روحی و طبیعی خود با واقعیات روبرو گردند.(47)

امّا این واقعیت چیست؟