جوان و موسیقی صفحه 11

صفحه 11

مقام معظم رهبري (دامت بركاته) پيرامون غنا و موسيقي و موسيقي و اصيل و سنتي مي‌فرمايند:

غنا خوانندگي مطرب و ملهي متناسب با مجالس عيش و نوش است و موسيقي نوازندگي با همان اوصاف است و در حكم با هم فرقي ندارند و هر دو حرام است.

آيت الله العظمي تبريزي (قدّس سره): غنا (آوازه خواني مناسب مجالس خوشگذراني كه از مضمون باطل باشد) گوش دادن به آن حرام است و بنا بر احتياط واجب بايد از مطلق خوانندگي كه با ترجيع صوت و (چهچهه) است و لو در مضمون باطل نباشد اجتناب نمود و نيز موسيقي لهوي (نواختن با آلات مخصوصه كه مناسب خوشگذراني باشد) و گوش دادن به آن حرام است موسيقي اي كه مناسب خوشگذراني باشد حرام است و بين انواع آن فرقي نيست چه سنتي باشد يا غير آن.

آيت الله العظمي فاضل لنكراني (قدّس سره): غنا: آوازيست كه در آن صدا را در گلو مي‌گردانند كه بر زيان عربي چهچهه مي‌گويند و طرب انگيز هم باشد و مناسب مجالس لهو و لعب هم باشد اين حرام است و موسيقي به يك تعريف تركيب اصوات است له نحوي كه خوش آيند باشد لذا اگر مناسب مجالس لهو و لعب باشد حرام است (22)

مستثنيات موسيقي و غنا

استثنائات از حرمت غناء در تاريخ

براي نشاط بخشيدن به هنگام انجام كارهاي مشكل، آن گونه كه در تاريخ اسلام در مسأله‌ي حفر خندق آمده يا اشعاري كه «انجشه» به هنگام حركت قافله به سوي مكه در حجه الوداع براي تحريك شتران مي‌خوانده است؛ اما آنچه امروز در ميان «صوفيه» معمول است كه انواع آلات طرب را در اين زمينه به كار مي‌برند حرام است.

آنچه را قرطبي به صورت استثناء بيان كرده از قبيل: خواندن «حدي» (آواز مخصوص) براي شتران يا اشعار مخصوصي كه مسلمانان با آهنگ به هنگام حفر خندق مي‌خواندند، به احتمال قوي اصلاً غنا نبوده و نيست و شبيه اشعاريست كه گروهي با آهنگ مخصوص در راهپيمايي‌ها يا مجالس جشن و عزاداري مذهبي مي‌خوانند.

ذكر اين نكته لازم است كه گاه براي غنا دو معني ذكر مي‌شود:

«معني عام» و «معني خاص».

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه