جوان و موسیقی صفحه 67

استفاده از آنها به طور لهوي و مناسب مجالس فساد و خوش گذراني حرام است و تشخيص آن بر عهده‌ي عرف است.

در برخي موارد نيز به طور صريح اظهار داشته‌اند كه تشخيص موسيقي حرام بر عهده‌ي عرف عام است؛ نه فقيه و يا كارشناس موسيقي. (118)

سوم:

شارع مقدس فهم و شناخت الفاظ و مفاهيمي را كه داراي حكم شرعي بوده، بر عهده‌ي عرف واگذار مرده و نظر تشخيص او را مورد تأييد خود قرار داده است (مگر در موارد خاص) (119) و ترديدي نيست كه عرف متدين و متشرع موسيقي لهوي را به خوبي مي‌شناسد؛ هر چند از اصول و قواعد علمي آن هيچ گونه اطلاعي نداشته باشد.

اين امر در بسياري از موضوعات صادق است؛ براي مثال قمار، قانون و قواعد علمي دارد و مؤمناني كه از اهل قمار نيستند و از قواعد آن بي‌خبرند، قمار بودن آن را به خوبي مي‌شناسند. بنا بر اين لازم نيست كه فقيه از قواعد دقيق و پيچيده علم موسيقي آگاهي داشته باشد تا بتواند فتوا صادر كند؛ بلكه همين اندازه براي او كافيست كه ديدگاه دين را به كليت خود بيان كند و تشخيص مصاديق و نمونه‌ها را به عرف مردم واگذار نمايد. افزون بر آنكه برخي از فقيهان از علم موسيقي و رموز و دقايق آن آگاهي داشته‌اند.

-120

موسيقي درماني

سؤال 16: امروزه موسيقي براي معالجه بعضي از بيماريهاي رواني (مانند افسردگي، اضطراب، مشكلات جنسي و سرد مزاجي زنان) به كار مي‌رود، حكم آن چيست؟

همه مراجع: اگر نظر پزشك متخصص و امين بر اينست كه تنها راه معالجه و درمان آن، استفاده از موسيقي است، گوش دادن به آن مقداري كه درمان بيمار اقتضا مي‌كند، اشكال ندارد. (121)

تبصره: فرض فوق بسيار نادر است و خداوند متعال در كارهاي حرام – از جمله موسيقي ممنوع - شفا قرار نداده است و پاسخ ياد شده تنها هنگام ضرورت به كار مي‌آيد.