تاملی در فقه موسیقی صفحه 12

در آیات قرآن از عنوان غنا ذکری به میان نیامده است، ولی در برخی روایات، غنا بر عناوین عامی که در آیات قرآن از آن ها نهی شده مانند گفتار لهو (لهو الحدیث)، گفته باطل (قول الزور) و لغو تطبیق داده شده است. به عبارت دیگر، غنا از مصادیق عنوان های گفتار لهو، لغو و گفتار باطل شمرده شده است.

روایت هایی که در آن غنا در زمره گفتار لهو شمرده شده است به این شرح اند:

1. محمدبن مسلم از امام محمد باقر علیه السلام روایت می کند که حضرت فرمود:

اَلغِناءُ مِمّا وَعدَ اللّهُ علیه النّارَ.

غنا از آن مواردی است که خداوند وعده آتش و عذاب بر آن داده است.

سپس حضرت این آیه را تلاوت کرد:

وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْتَری لَهْوَ الْحَدیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبیلِ اللّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَها هُزُوًا أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ . (لقمان: 6)

و برخی از مردم هستند که گفتار لهو را می خرند تا [دیگران را]بدون علم از راه خدا گمراه کنند و آن را به سخره می گیرند. برای آنان عذابی خوارکننده خواهد بود.(1)

بر اساس این حدیث، غنا از اموری است که بر آن وعده عذاب داده شده و حرام است. و سپس غنا به گفتار لهو در آیه تطبیق داده شده است.