- دیباچه 1
- اشاره 6
- 1. اطراب 6
- 2. لهوی بودن 11
- اشاره 30
- سیری در تاریخچه موسیقی 30
- محتوا 41
- فرم 41
- اشاره 52
- اشاره 52
- 1. شعر 52
- پرسش های دینی در باب موسیقی 52
- الف) نوع شعر 52
- ب) خواننده شعر 53
- الف) انواع آلات و ابزار موسیقی 55
- ج) کیفیت خواندن 55
- اشاره 55
- 2. آهنگ 55
- ب) موارد استفاده از موسیقی 57
- ج) آثار و اهداف متداول استفاده از موسیقی 57
تحلیل کنیم. هرچند این بحث از مقوله تعیین موضوع است که از حیطه بحث فقهی خارج است، ولی از آن جا که بحث نکردن درباره موضوع و نبود وضوح در این حیطه، در عمل به کنارگذاری حکم می انجامد یا گاه موجب سخت گیری های بی جا می شود، بررسی آن لازم است. به هر حال، موسیقی، چه در نوع موسیقی سازی و چه موسیقی آوازی و چه ترکیب آن دو، دارای فرم و محتوایی است.
فرم
فرم در موسیقی، برخاسته از عوامل گوناگونی مانند «ملودی» یا آهنگ یا نغمه، «ریتم» یا ضرباهنگ، «پولیفونی» یا چندصدایی و «رنگ» یا سازبندی است که عامل آخر، ویژه موسیقی سازی است. ملودی در میان عوامل شکل دهنده فرم و شکل موسیقی، عامل اساسی است و در واقع، موسیقی با ملودی یا آهنگ شاکله اصلی خود را پیدا می کند. ملودی می تواند با ریتم سریع یا آهسته و با هارمونی یا کنترپوان یا اساساً بدون پولیفونی و با سازبندی های متفاوت باشد.
محتوا
محتوا در موسیقی آوازی در واقع شعری است که به شکل آواز با آهنگ و ضرباهنگ خاص خوانده می شود. مضمون شعر در این نوع موسیقی، محتوای آن است و فرم باید با این محتوا هماهنگ باشد؛ یعنی در پی القای احساسی محتوا باشد. در غیر این صورت، دچار نوعی ناهماهنگی و اختلال است که از نظر زیبایی شناسی امری منفی برای اثر است. بنابراین، در آواز