کتابخانه بالقرآن

زنان صفحه 1465

صفحه 1465

پاسخ

حضانت به معنی دامن گرفتن کودک است، و در اصطلاح، مسئولیت شرعی سرپرستی و نگهداری پدر و مادر از فرزند خود است. اگر فرزند پسر بود، مادر تا دو سال و اگر دختر است، تا هفت سال در نگهداری آن بر پدر اولویت دارد و پس از آن تا بلوغ، مسئولیت پدر می باشد.(1) از این جا روشن می شود که حق حضانت تنها برای پدر نیست، بلکه مادر نه تنها حق حضانت دارد، بلکه در زمانی که فرزند نیاز بیشتری به مادر دارد، اولویت نگهداری فرزند به او داده شده و در این مدت، تأمین هزینه زندگی کودک برعهده پدر است.

پس تا زمان بلوغ فرزندان مسئله ای که مطرح است سرپرستی و حفظ و نگهداری آنان است و این بین والدین تقسیم شده است. در پسران پانزده سال، دو سال و در دختران از نه سال، هفت سال مربوط به مادران است و بقیه برعهده پدران می باشد. باید توجه داشت که حضانت مسئولیتی است که خداوند بر گردن اولیاء کودک نهاده است و از آن جا که خداوند در این حکم به مصالح فرزند و والدین با نگاهی حکیمانه و همه جانبه نظر کرده و فهم بسیاری از جهات مسئله بر ما مخفی است، باید از روی تعبد و

به اقتضای بندگی، مصلحت آن را پذیرفت. این که کودک اگر پسر باشد، تا چند سال و اگر دختر باشد، تا چند سال به مادر نیاز جدی دارد و از چه سنی نیاز به پدر بیش از نیاز به مادر است، مسائلی بسیار پیچیده است که فهم آن از حیطه عقل بشری خارج است و تنها خالق انسان ها به این ظرائف اطلاع و آگاهی دارد.

البته باید توجه داشت قوانین مذکور در صورت عدم توافق والدین در نگهداری کودک است و در صورت توافق طبق توافق، عمل کردن اشکال ندارد.

پس از بلوغ، فرزندان مستقل هستند و پیش هر یک از والدین می توانند زندگی کنند.

پی نوشت ها:

1 - مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج 4، ص 574، ماده حضانت.

چرا حضانت فرزندان به خصوص دختر بچه بعد از هفت سال به عهده مردها می باشد؟ آیا اگر حقی برای فرزندان دختر قائل بودیم و نظر آن ها را در رأی قاضی مؤثر می دانستیم، با این حکم همخوانی داشت، اگر مرد و زنی دارای شرایط مساوی مادی، شخصیّتی، اجتماعی و... بودند، قاضی

پرسش