کتابخانه بالقرآن

زنان صفحه 445

صفحه 445

طبیعی است که وقتی فردی (به ویژه زنان) آرایش می کند و در جامعه ظاهر می شود و رعایت شؤونات اسلامی مانند حجاب را نمی کند موجب تحریک مردان می شود و در آنها زمینه گناه کردن را فراهم می کند. و هنگامی که این وضعیت در جامعه شیوع پیدا می کند همه حد و مرزها به تدریج شکسته می شود و حریم عفاف خدشه دار می گردد و گناه و آلودگی همه جامعه را فرا می گیرد لذا اسلام آرایش کردن دختران و خانم ها در صورتی که در دید نامحرم قرار بگیرند جایز نیست اما در میان محرمان و زنان (در صورتی که موجب مفسده و تحریک نباشد) اشکال ندارد و اگر زنی آرایش شده در کوچه و بازار و بین نامحرمان برود طبق بعضی روایات مورد لعن و نفرین خدا و ملائکه واقع می شود.

اما این که چگونه می توان افرادی که مرتکب این گناه می شوند را آگاهی و سپس آنها را از این گناه نهی کرد؟

اسلام برای حل این گونه مشکلات راهکارهایی را ارائه نموده که اگر همه ما ملتزم به رعایت آن باشیم زمینه بسیاری از این گناهان از بین می رود و به تدریج بستر جامعه از آلودگی ها پاک می شود.

مهمترین راهکارها: امر به معروف و نهی از منکر است. امر به معروف و نهی از منکر مراحلی دارد تنها کسانی می توانند از این راهکارها خوب استفاده کنند که معروف را بشناسند و منکر را نیز تشخیص دهند و خودشان نیز ملتزم به رعایت آنها باشند. آنگاه این وظیفه بزرگ الهی را طی مراحلی انجام دهند سؤال شما در واقع مربوط می شود به راهکار دوم یعنی نهی از منکر: نهی از منکر مراحلی دارد:

1. تذکر زبانی، 2. تهدید، 3. اقدام عملی.

طبیعی است که دو مرحله اول وظیفه آحاد مردم است و در صورت امکان تأثیرگذاری، همه وظیفه دارند دو مرحله اول را انجام دهند. اما مرحله سوم که ممکن است نیاز به تنبیه اعم از تعزیر، اجرای حد شرعی باشد باید از طریق مسؤولین مربوطه مانند نیروهای انتظامی و مسؤولین قضایی انجام گیرد تا از هرج و مرج در جامعه جلوگیری شود. به نظر می آید قبل از انجام وظیفه نهی از منکر باید یک مرحله دیگری انجام شود و آن آگاه کردن این افراد از آثار بد این عمل منکر (یعنی آرایش نامطلوب برای جلب نظر نامحرمان) می باشد. در این مرحله برای تأثیرگذاری باید ابتدا اعتماد این افراد را به خود جلب کرد. راه اعتمادسازی برقرار کردن ارتباطی عاطفی است. برای این که بتوان ارتباط عاطفی برقرار کرد باید از سه مکانیزم: ابزار

همدردی، پذیرش بدون شرط، دلسوزی و صمیمت استفاده کرد.

یعنی، مخاطب ما باید احساس کند که ما همدرد و دلسوز او هستیم نه دشمن او یا مزاحم او. اگر او خطاهایی نیز دارد ولی ما باید با اغماز و بدون هیچگونه شرطی پذیرای او باشیم. با بکارگیری راهکارهای فوق ارتباط عاطفی ایجاد می شود و ارتباط عاطفی باعث به وجود آمدن اعتماد می شود. وقتی مخاطب ما از فردی قابل اعتماد تلقی کرد آنگاه زمینه تأثیر گذاری فراهم می شود و او احساس می کند ما می خواهیم به او کمک کنیم تا خودش را از آلودگی ها نجات دهد. آنگاه به او گوشزد کنیم که انسان دارای یک انرژی عاطفی محدودی است که باید آن را در زندگی آینده خودنثار همسر و فرزندانش کند و رعایت نکردن حجاب و آرایش های آنچنانی باعث می شود که به تدریج مرز عفاف و حدود و حریم های بین زن و مرد خدشه دار شود و روابط نامشروع به وجود آید و بسیاری از این انرژی های عاطفی به صورت غلط هدر رود و در آینده که همه ما به این انرژی های عاطفی در زندگی مشترک خودمان به آن نیاز داریم با مشکل مواجه شویم و نتوانیم رابطه عاطفی خوبی با همسر و فرزندانمان داشته باشیم و پایه های خانواده دچار تزلزل می شود و اولین قربانیان این فروپاشی خود ما و فرزندان ما هستند و هنگامی که خانواده دچار تزلزل شد، طبعا جامعه نیز که برآیند همین خانواده هاست به تدریج از بین می رود، بنابراین عقل سلیم اجازه نمی دهد چنین ضربه ای را ما

به خودمان، آینده مان و جامعه ای که در آن زندگی می کنیم بزنیم و اگر اسلام توصیه می کند به ما که عفاف و حجاب خود را حفظ کنید به خاطر این است که سرمایه های مهم زندگی یعنی انرژی های عاطفی و روانی خودمان را بیهوده از دست ندهیم. اما این که فرمودید چرا مسؤولین در این زمینه ضعیف عمل می کنند سؤالی است که از خود مسؤولین باید پرسیده شود. البته ممکن است آنها توجیهاتی نیز داشته باشند ما خبر نداریم بهتر است از خود آنها سؤال شود.

آیا کفش های پاشنه بلند خانم ها که تولید صدا می کنند با خلخال هایی که زمان پیامبر زنان به پایشان می بستند برابر نیست.