کتابخانه بالقرآن

زنان صفحه 974

صفحه 974

منابع و مآخذ:

1 احکام روابط زن و مرد، ص141؛ مسئله حجاب، ص210

2 فلسفه اسرار احکام، ج2، محمد وحیدی

3 مسئله حجاب، ص210

اگر خانمی یکی از مراجع تقلید را بسیار دوست داشته باشد و وقتی نام ایشان برده میشود، با خود میگوید "من به قربانش بروم"، آیا این سخن چون نسبت به هم نامحرم هستند گناه دارد؟

پرسش

اگر خانمی یکی از مراجع تقلید را بسیار دوست داشته باشد و وقتی نام ایشان برده میشود، با خود میگوید "من به قربانش بروم"، آیا این سخن چون نسبت به هم نامحرم هستند گناه دارد؟

پاسخ

محبت و علاقه مؤمن نسبت به مؤمن دیگر، چیزی است که خداوند آن را در قلوب مؤمنین ایجاد میکند. محبتی که بر اساس ایمان و در دائره مسائل ایمانی باشد، ایرادی ندارد، مانند آن که همه مردان و زنان مسلمان، به پیامبر گرامی اسلامو اهلبیت پاک او علاقه دارند و قلوبشان مالامال از محبّت آنان است; به همین جهت، زنان مؤمن نیز وقتی نام حجه ابن الحسنغ را میبرند میگویند: "روحی له الفدأ; جانم به قربانش". قرآن درباره دوستی و محبّت ایمانی بین مؤمنان میفرماید: "إِنَّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصََّلِحََتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمََنُ وُدًّا ;(مریم،96) مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند، خداوند رحمان محبّتی برای آنان در دلها قرار میدهد."

امام باقر7 میفرماید: "دوست داشتن مؤمنی، مؤمن دیگر را به خاطر خدا، از بزرگترین شعبههای ایمان است."، فردی که به یک مسلک و مرام اعتقاد دارد، از نظر عقل و منطق، نمیتواند از یک سلسله دوستیها و دشمنیها به دور باشد، زیرا اشاره، به حکم آن عقیده و مرام، چیزهایی را میپسندد، عدهای را دوست دارد، و از عدهای روگردان است. در دین اسلام نیز "تولّی" و "تبرّی" که به همین معنا میباشند، از فروع دین به شمار میآیند. دوست داشتن زمامداران دینی به جهت آن است که انسان دینش را دوست دارد; به همین جهت، کسی را هم که به دین او