حجاب شناسی (پرسمان حجاب) صفحه 174

به نظر می رسد که پوشش کامل، آن نوع پوششی است که هیچ چشم بیگانه ای را متوجه خود نکند؛ یعنی لباسی که برجستگی های اندام زن را اصلاً نشان ندهد و اسباب تحریک شهوت مردان را فراهم نکند و خود زن هم با آرایش، در جامعه ظاهر نشود.

اصولاً خانم ها مظهر زیبایی و لطافت و ظرافت در خلقت هستند و دُرّها و مرواریدهایی گران بها و زیبایند که خداوند برای هنرنمایی خود، خلق نموده است و هیچ گاه نمی خواهد از ارزش آنها کاسته شود. این مخلوق، هر چه پرده نشین و دارای ناز و کناره گیر از بازارهای عمومی باشد، بر قدر و منزلتش افزوده می شود. به همین جهت، خدای سبحان، پوشیدن تمام بدن او را واجب دانسته و در هر حال، احترامش را واجب شمرده است و حتی وقتی خداوند می خواهد از خصوصیات و اهمیت و ارزش حوری های بهشتی بگوید و از آنها تعریف کند، می فرماید: A}«حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِی الْخِیامِ»{A؛ V}الرحمن (55)، آیه 72.{V؛ «حورانی پرده نشین در (-(دل )-)خیمه ها»؛ یعنی ارزش آنها به این است که اختصاصی و پرده نشین هستند و در دسترس عموم

نمی باشند.

سوال 13

سوال :

آیا حجاب چادر و روسری یک استراتژی سیاسی است یا اینکه به لحاظ شرعی و دینی واجب و لازم و رعایت نکردن آن گناه (کبیره یا صغیره) است؟

جواب :

اهتمام شما دانشجوی گرامی به رعایت ارزشها و احکام مترقی اسلام و تلاش برای جلب رضایت خداوند متعال ستودنی و موجب تقدیر است و برایتان آرزوی موفقیت و پیشرفت علمی و معنوی می نماییم . در ادامه به صورت مختصر مطالبی پیرامون حجاب و برترین نوع پوشش اسلامی ارائه می شود:

در سوره نور، آیه 31 در مورد حجاب خداوند می فرماید: «و قل للمومنات یغضضن من ابصارهن و یحفظن فروجهن و لا یبدین زینتهن الا ماظهر منها ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن...؛ و به زنان با ایمان بگو دیدگان خود را فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که از آن پیداست و باید روسری خود را بر گردن خویش درباره احکام حفظ و رعایت حجاب شرعی در مقابل نامحرم است. واژه «ابداء» که در آیه شریفه آمده است به معنای اظهار و آشکار نمودن است و مراد از «زینت» در آیه شریفه مواضع و جایگاه های زینت است؛ مانند: محل زینت های گوناگون از بدن که ابداء و آشکار نمودن آنها جایز نیست مگر مواردی که استثناء شده است؛ مانند: محل انگشتری (که انگشتان دست و خود دست است) و محل سرمه کشیدن (که چشمان است). واژه «خُمُر» که در آیه شریفه وارد شده است لباس و جامه ای است که بانوان با آن سر خود را می پوشانند و بر سینه خود آویزان می نمایند و معنای این قسمت از آیه چنین است

که با اطراف خمر و مقنعه خود سرها و موها و شانه و سینه خود را بپوشانند. (برای آگاهی بیشتر ر.ک: المیزان، ج 15، ص 111 و 112.) دانشمندان و فقیهان نیز در بحث از آیه شریفه، روایات وارده را متذکر شده و مورد بحث قرار داده اند؛ از جمله مرحوم آیت اللّه حکیم در ج 14 کتاب فقهی مشهور «مستمسک العروه الوثقی»، ص 27 می گوید: در روایت صحیحه فضیل از امام صادق(ع) می گوید: «از حضرت درباره نگاه به ساق دست زنان پرسیدم که آیا از جمله زینتی است که خدای سبحان در قرآن می فرماید: «ولا یبدین زینتهن الا لبعولتهن»؟ حضرت فرمود: «آری آنچه به زیر خمار و مقنعه است زینت است و آنچه زیر دستبند است زینت است». (به نقل از وسائل الشیعه، کتاب نکاح، ابواب مقدمات نکاح، باب 109، ح 1) مقصود این است که صورت و دو کف جزء زینتی که باید پوشیده شود نیست و سر و گردن و ساق جزو زینتی است که باید پوشیده شود (خلاصه فرمایش آقای حکیم) در روایت موثقه زراره از امام صادق(ع) در آیه شریفه که فرمود: «الا ما ظهر منها» می فرماید: «زینت ظاهر و آشکار سرمه و انگشتری است» (به نقل از همان منبع حدیث 3) و این دو در صورت و در کف می باشند (و هم چنین به حدیث 4 و 5 باب نیز که مضمون مشابه دارند استدلال نموده است) نتیجه: بیشتر فقها از این بخش آیه استفاده کرده اند که پوشش برای زن به جز صورت و کفین در صورتی که باز بودن منشأ فساد و انحراف نشود در مقابل نامحرم واجب است. 3- A}ولا یبدین زینتهن الا