حجاب شناسی (پرسمان حجاب) صفحه 647

لذا توصیه بزرگان آن است که حضور در اجتماع به قدر حاجت و ضرورت باشد. «کسی که عزلت برگزیند امر به معروف و نهی از منکر بر او واجب نمی شود که اگر سکوت کرد مؤاخذ و مسئول باشد. اگر .. دارای نفس قدسی و قوه ای ملکوتی باشد و در راه خدا خشن و بی گذشت و قادر به امر به معروف و نهی از منکر باشد. و ارشاد گمراهان و ...امثال آن در توانش باشد. و در دعوت به سوی خدا

به سرزنش سرزنش کنندگان توجّه نکند، برای او سزاوار است که حضور در اجتماع ومعاشرت با مردم را ترجیح دهد و گر نه همان به که از جامعه کناره گیرد پس انسان باید حال خود را ملاحظه کند و آن حدّی را که صلاح اوست و برای او شایسته است برگزیند (جباران محمدرضا ؛ترجمه اخلاق ص 208)

خلاصه آنکه اگر چنانچه دارای شرایط آمراین فریضه امر به معروف ونهی ازمنکر می باشید واین توانایی را در خود می بینید ،می توانید بی دغدغه در اجتماع حاضر شوید وگرنه باید حضور خود را به قدر ضرورت وحاجت کاهش دهید.

منابع:

1. خوارزمی محمد؛ ترجمه احیاء علوم الدین غزالی

2. عارف ?سید محمد صادق؛ راه روشن ترجمه المحجه البیضاء (ملا محسن فیض کاشانی مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی چاپ اول 1372

3.جباران محمدرضا(مترجم) ، الأخلاق (سید عبد الله شبر) ، انتشارات هجرت، چاپ چهارم، 1378

سوال 4

سوال :

یکی از دوستانم بدحجاب است و برای رفتن به دانشگاه زیاد آرایش می کند. خودش از این کار احساس عذاب وجدان می کند و خوب هم می داند که این عملش گناه است ولی باز هم آن را انجام می دهد و قادر به ترک آن نیست. چرا با وجود آگاهی بر گناه، باز آن را انجام می دهیم؟