حمیده علیها السلام: مادر امام کاظم علیه السلام صفحه 17

گریه‌ام گرفت. آنگاه فرمود:

یا ابا مُحَمَّد، لَو رَأیتَ ابا عَبدِاللهِ (ع) عِندَ المَوتِ لَرَأیتَ عَجَباً. فَتَحَ عَینَیهِ ثُمَّ قالَ: اجمَعُوا کُلَّ مَن بَینی وَ بَینَهُ قَرابَةٌ. فَما تَرَکنا احَداً إلّا جَمَعناهُ. فَنَظَرَ إلَیهِم ثُمَّ قال: إِنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِفّاً بِالصَّلاةِ. (1)

ابومحمد! اگر ابا عبدالله (ع) را هنگام وفات می‌دیدی، رفتار شگفت‌آوری مشاهده می‌کردی. ایشان چشمانشان را گشوده، فرمودند: هر کس را که میان من و او خویشاوندی است، گرد آورید. ما احدی را وانگذارده، مگر اینکه او را گرد آوردیم. امام به آن‌ها نگریسته، فرمود: به یقین شفاعت ما به سبک شمارنده نماز نمی‌رسد.

در برخی از گزارش‌های همین روایت آمده است که امام صادق (ع) در ادامه کلام خویش فرمود:

وَ لَم یَرِد عَلَینا لِلحَوضِ مَن یَشرِبُ بِهذِهِ الأشرِبَةِ، فَقالَ لَهُم بَعْضُهُم: أیُّ اشرِبَةٍ هِی؟ فَقالَ: کُلُّ مُسکِرٍ.

و کسی که از این نوشیدنی‌ها بنوشد در حوض کوثر به حضور ما نمی‌رسد. برخی از حاضران پرسیدند: و آن، چه نوشیدنی‌هایی است؟ امام (ع) فرمود: هر نوشیدنی مست‌کننده.

کوثر

اگر «کوثر» مفهوم خیر کثیر را برساند، حضرت حمیده از جمله مصادیق بارز و آشکار آن بوده است؛ چرا که در پرتو این بانوی بزرگ، امام موسی بن جعفر (ع) پا به صحنه آفرینش نهاد. شایسته است در اینجا به ماجرای ولادت مولانا موسی بن جعفر (ع) اشاره‌ای داشته باشیم. آن ولی اعظم الهی در روز یکشنبه، (2) هفتم ماه صفر سال 128 یا 129 هجری در منطقه «ابواء»- حد فاصل بین مکه و مدینه- عالم وجود را به ولادتش مزین ساخت. (3)

1- کشف الغمه، ج 3، ص 2؛ ارشاد، ج 2، ص 215؛ مناقب، ج 4، ص 323.
2- یا سه شنبه.
3- الدروس الشرعیة، شهید اوّل، ج 2، ص 13؛ جامع عباسی، بهاء الدین عاملی، ص 189؛ تاج الموالید، ص 45.