زن و اسوه های آسمانی صفحه 235

کرد؛ به گونه ای که گاهی مردان را نیز مبهوت می ساخت. در خبر است که روزی عمر بن خطاب تحت تأثیر دانش و بینش او قرار گرفته و گفت: «یک تار موی آل ابیطالب هم از عمر بن خطاب داناتر است»(1).

حافظ قرآن بود و پیوسته آیات را زمزمه می کرد و از سروده وحی جانش مترنم می گشت. با آیات قرآن گفتگو می کرد. او بیست سال با آیات سخن گفت.

ابوالقاسم قسری می گوید: «در سفر حج از کاروان دور افتادم. در بیابان به زنی برخوردم. او را نشناختم. متعجب شدم. از او پرسیدم «کیستی؟» در جوابم گفت: «وَ قُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ یَعَْلمُون»(2). سلام کردم. پاسخ سلامم را داد. گفتم: «در اینجا چه کار می کنی؟» پاسخم گفت: «وَ مَنْ یَهْدِ اللّهُ فَما لَهُ مِنْ مُضِلْ»(3). دانستم که راه را گم کرده. از او پرسیدم: از آدمیانی یا از جن؟ پاسخم گفت: «یا بَنی آدَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ...»(4). گفتم: «از کجایی می آیی؟» پاسخ داد: «یُنادوُنَ مِنْ مَکانٍ بَعید»(5). از مقصدش سؤال کردم. در پاسخ گفت: «وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ اِلَیْهِ سَبیلاً»(6). گفتم: «چند روز است که از کاروان جدا شده ای؟» جواب داد: «وَ لَقَدْ خَلَقْنا السمواتِ و الأرض فی ستّه ایّام»(7). گفتم: «گرسنه ای؟» پاسخ داد: «وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَدا لا یَأکُلوُنَ الطَّعامَ..»(8). گفتم: «پشت من سوار شو». در پاسخ گفت: «لَوْ کانَ فیهِما آلِهَهٌ اِلاّ اللّهُ لَفَسَدَتا»(9). پس پیاده شدم و آن بانوی با کرامت سوار شد و گفت: «سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا»(10). چون به قافله رسیدیم؛ پرسیدم: «آیا کسی را در قافله داری؟» پاسخم گفت: «یا داوُدُ اِنّا جَعَلْناکَ خَلیفَهً فِی الأرْضِ»(11) «وَ ما مُحَمَّدٌْ اِلاّ رَسوُلٌ...»(12) «یا یَحْیی خُذِ الْکتابَ»(13)؛ «یا مُوسی اِنَّهُ أنَا اللّهُ عَزیزُ

1- 1. اعلام النساء المؤمنات، ص 594؛ مرقد العقیله، ص 235 به نقل از مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 393؛ مردان علم در میدان عمل، ج 3، ص 52؛ زنان فاضله در صحنه دانش و اندیشه، ص 332.
2- 2. الزخرف / 89.
3- 3. زمر / 37.
4- 4. اعراف / 31.
5- 5. فصلت / 44.
6- 6. آل عمران / 97.
7- 7. ق / 50.
8- 8. انبیاء / 8.
9- 9. انبیاء / 22.
10- 10. زخرف / 13.
11- 11. ص / 26.
12- 12. آل عمران / 144.
13- 13. مریم / 12.