ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 106

و کفر او داده بود و گفت: بکشید این نعثل را که کافر شده و کشتن او را برگ برنده ای قرار داد و مسلمانان را برای سرنگونی حکومت امام علیه السلام تحریک کرد. با عایشه، طلحه و زبیر و والیان عثمان بن عفان و در کل کسانی که اموال بیت المال مسلمانان را ربوده بودند، همراه شدند و لشکر عایشه را مسلح کردند و مردمان فرومایه و ساده لوحان و صاحبان طمع به آنان پیوستند تا بصره را اشغال کنند و آن را قاعده برای سقوط حکومت امام علیه السلام که نمونه ی عدالت سیاسی و اجتماعی و وفور رفاه زندگی و امنیت برای همه مسلمانان بود، قرار دادند.

بعد از آن که بصره را اشغال کردند، در آن فساد و خرابی و سرقت بیت المال شایع شد و گروهی از سربازان و غیره را کشتند. چون امام علیه السلام از آنان مطلع شد، با لشکرش برای خاموش کردن فتنه به سوی آنان رفت. وقتی به آنان رسید، آنان را به صلح و جلوگیری از خون ریزی دعوت کرد امّا پاسخ او را ندادند و بر تمرد و نافرمانی خود اصرار ورزیدند و بدین ترتیب آتش جنگ شعله ور شد. پس طلحه و قبل از آن زبیر کشته شدند و فرماندهی لشکر را عایشه به عهده گرفت. او که در دستش کیسه ای از مال بود، آن را به لشکریانش نشان می داد و می گفت: این مال کسی است که سر امام امیرالمؤمنین علیه السلام را بیاورد.

خانه های بصره و کوفه را حزن و سوگواری برای کشته هایشان پر کرد، آن­گونه که فتنه را در بین مسلمانان شایع کرد وباب جنگ را بین شان گشود، همانطوری که به معاویه بن ابوسفیان فرصت اعلان نافرمانی مسلحانه بر علیه حکومت امام را داد.