ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 2

همسر فرعون با انکار و کوچک شمردن او می گفت: تو کیستی؟ چه ارزشی داری؟ تو شبحی از حماقت و نادانی هستی. طولی نمی کشد که در تاریکی نادانی شکسته می شوی و به خاک متعفن تبدیل می شوی.

آسیه به مناجات خالق بزرگ به ایمان و اخلاص می پرداخت و با صدای بلند می گفت: «پروردگارا! برای من در بهشت نزد خودت خانه ای بنا کن و مرا از فرعون و کار او نجات ده».(1)

این بانو سخت ترین نوع عذاب و شکنجه را تحمل کرد و به آن اهمیت نداد چون به سرنوشت عظیمش و آنچه خدای متعال از منزلت عالیه که در اعلی علّیین وعده داده بود، مطمئن بود.

برای زنان این افتخار کافی است که انبیاء خدا و پیامبران او و اوُلی العزم از آنان هستند مانند ابراهیم شیخ انبیاء و عیسی روح الله تعالی و موسی کلیم الله و محمد حبیب الله و سایر پیامبران که کلمهْ الله تعالی را در زمین بلند کردند و با نیروی شرک و سرکشان زمین جنگیدند و از آنان ستم های زیادی از سختی و تلخی متحمل شدند و اضافه بر آن اوصیاء بزرگ و در رأس آنان امام امیرالمؤمنین علیه السلام وصی رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم و دروازه شهر علمش و امامان هدایت گر بعد از او، آنانی که رحم های مطهره شان ظرف آنان بود، در راه خدای متعال بهترین جهاد را کردند و با نیروی متجاوز و گمراه به نبرد پرداختند. جبهه مخالف آنان بودند و فرعونیان و سرکشان بارانی از عذاب را بر آنان باراندند تا آنان را کشته و یا مسموم کردند.