ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 22

او می گفت: خدایا! اگر من می دانستم کدام راه نزد تو برای پرستش تو محبوب تر است، از آن راه تو را پرستش می کردم ولکن من نمی دانم. این شعر را به او نسبت داده اند.

أرَبّا واحِدا أمْ ألفَ ربٍّ

أدینُ إِذا تُقِسِّمَتِ الاُمورُ

آیا به یک پروردگار یا هزار پروردگار گرایش پیدا کنم وقتی امور تقسیم می شود؟

4- اعرابی

از مسخره کنندگان بت ها اعرابی بود که به ساحل جدّه رسید و به بتی به نام سعد روی آورد تا به آن تبرک جوید. چون به نزدیک آن رسید، شترش از او رمید پس سنگی را برداشت به بت زد و به او گفت: خدا تو را مبارک نگرداند که شتر مرا فرار دادی.

پس به دنبال شتر رفت تا او را پیدا کرد و برگشت و گفت:

أتَیْنا إِلی سَعْدٍ لِیَجمَعَ شَمْلَنا

فَشَتَّتَنا سَعدٌ فلا نَحْنُ مِنْ سَعْدِ

وَ ما سَعْدُ إِلاَّ صَخْرهٌ فی تَنوفَهٍ

مِنَ الْأَرضِ لایَدعو لِغَیٍّ وَ لا رُشْدِ(1)

به سوی سعد آمدیم تا پراکندگی ما را جمع کند. سعد ما را متفرق کرد و ما از سعد نیستیم.

سعد جز صَخره ای در بیابان نیست که نه برای گمراهی و نه برای رشد آن رانمی خوانند.