ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 58

و حزن برای جامعه ای که نادانی و سستی بر آنان سایه افکنده، بت و بتکده را برای خود خدا گرفته و آن را بدون خدا پرستش می کنند. بر آنان مهربان و خیرخواه بود و می دید که او ناچار به نجات آنان و آزاد کردن عقلشان از خرافاتی است که آنان را به سرزمین ناشناخته این زندگی افکنده است.

غار حرا محل نور و آگاهی در سیاره ای است که در آن زندگی می کنیم. از آن، انوار هدایت منشعب شد و روشنایی آن به ملل عالم و مردمان زمین رسید.

شاعر قریشی می گوید:

بهِ خَلوَهُ الهادی البَشیرِ مُحَمَّدٍ

وَ مِنْ فَوقِهِ غارٌ لَهُ کانَ یَرقاهُ

بهِ مَرکزُ النّورِ الالهیّ مُثْبتاً

فَللّهِ ما أَحْلی مَقاما بِأَعْلاهُ

کوه حرا خلوتگاه عبادت آن پیامبر هدایت گر و بشارت دهنده بود و بر فراز آن غاری بود که پیامبر به سوی آن بالا می رفت.

آن جا جایگاه نور خدا بود و بر فراز آن کوه چه جایگاه زیبا و بلندی داشت.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در غار حرا خدا را پرستش می کرد و او را تنها خدای خود می دانست که جز او خدایی نیست و مطمئن بود که او مصلح بزرگ برای انسانیت است و نجات دهنده آن از گمراهی جاهلیت است. او تنها کسی است که اعتراف به کلمه توحید دارد و برای شکست جهل و شرک کوشش می کند و خاتم انبیاء و سرور رسولان است. هنگامی که آن حضرت صلی الله علیه و آله وسلم به خانه برمی گشت، احساس خستگی و زحمت می کرد. حضرت خدیجه سلام الله علیها با تبسم فراوان با بشارت از او استقبال می کرد و احوال او را می پرسید. حضرت صلی الله علیه و آله وسلم نیز او را از افکار و رنج و آرزوهای خود با خبر می کرد.