ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 72

3- تمسخر آن حضرت(ص)

اشاره

قریش - همان گونه که رمز کفر و گمراهی بوده - به مسخره کردن پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم روی آورده، به او می گفتند: این پسر «ابی کبشه» است که از آسمان سخن می گوید.

به او اشاره می کردند و با استهزاء می گفتند: این پسر عبدالمطلب از آسمان سخن می گوید.

البته این قبل از آن بود که از خدایان آنان عیب بگیرد و گرایش های آنان را مسخره کند و چون پرستش بت های آنان را رد کرد، بر دشمنی او اجتماع کردند.

مسخره کنندگان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم

اشاره

گروهی از مجرمین، پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را مسخره می کردند و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم از آنان به تنگ آمد. خدای متعال او را به مقاومت امر کرد و فرمود: ﴿إِنَّا کَفَیْنَاکَ الْمُسْتَهْزِئِین﴾.(1) ما شر مسخره کنندگان را از تو دور می سازیم.

چون او را مورد تمسخر قرار می دادند با صدای بلند می گفت:

﴿بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ﴾؛ به نام خداوند بخشنده مهربان.

پس رو برمی گرداندند و می رفتند. در این باره خدا این آیه را نازل کرد:

﴿وَ إِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَی أَدْبَارِهِمْ نُفُورا﴾؛(2) هنگامی که در قرآن پروردگار خود را به یگانگی یاد کنی، با نفرت پشت کنند.