ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 84

بیحره گمان می کرد که دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم , دعوت پادشاه و سلطان است که او و قومش بعد از او شریک باشند.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم جواب او را داد و فرمود: اختیار این امر با خدای متعال است. به هر کس که بخواهد، می دهد.

او از این فرموده ی پیامبر ناراحت شد و گفت: آیا ما خنجر خود را مورد هدف اعراب نزد تو قرار دهیم و وقتی خدا تو را پیروز کرد، این امر به دست دیگری باشد. ما نیازی به امر تو نداریم.(1)

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به خانه اش برگشت و جانش پر ازرنج و غم بود.

رئیس قبیله ی بنی عامر آنان را برای عدم پاسخ به دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم مورد ملامت قرار داد و به آنان گفت: سوگند به کسی که جان من در دست او است، اسماعیلی هرگز دروغ نمی گوید و او صاحب حق است. پس آن نظر صائب شما چه شد؟(2)

این گونه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در دعوتش انواع تجاوز و صدمات جسمانی را که قابل توصیف نیست، متحمل می شد و ام المؤمنین خدیجه بود که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را بشارت می داد و هم و غم و رنج را با وعده پیروزی قطعی از وجود او می زدود.

هجرت مسلمانان ناتوان به حبشه

مسلمانان ناتوان با عذاب سخت و خشن از سوی سرکشان قریش مواجه بودند. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به آنان دستور هجرت به سرزمین حبشه و ترک وطنشان