ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 88

فرستادگان قریش برای نجاشی

قریش گروهی را به سرکردگی عمرو بن العاص و عبداللّه بن ابی ربیعه نزد نجاشی فرستادند تا با او در برگرداندن مهاجرین به قریش مذاکره کنند. یکی از فرستادگان گفت: ای پادشاه؛ عده ای از جوانان نادان ما به مملکت شما آمده اند، آنان دین قوم خود را رها کرده و به دین شما وارد نشده و دین جدیدی را برای خود پیدا کردند که ما و شما آن را نمی شناسیم و پدران و عموها و خویشاوندان­شان، اشراف قومشان را فرستاده اند که آنان را برگردانید، چون آنان به عیوب ایشان واقف تر و بهتر آنان را می شناسند.

اطرافیان سلطان، گفتار قریشیان را تصدیق کردند، چون گروه قریش به آنان هدایایی به عنوان رشوه داده بودند. نجاشی پاسخ آنان را نداد و گفت: ایشان را تسلیم نمی کنم. چگونه آنان را تسلیم کنم در حالی که به مملکت من پناهنده شده اند و مرا برگزیده اند، تا آنچه را که آنان می گویند از آنان بپرسم. اگر چنان بودند که قریشیان گفته اند، آنان را به قومشان تحویل می دهم و اگر غیر از آن بودند، مانع آنان می شوم.

نجاشی به دنبال مسلمانان فرستاد. چون نزد او حاضر شدند، به آنان گفت: چیست این دینی که شما را از قوم تان جدا کرد و در دین من و نه در دین احدی از این مردم وارد نشدید؟

جعفر طیّار فورا گفت: ای پادشاه! ما قومی از اهل جاهلیت بودیم. بت ها را می پرستیدیم. گوشت مرده را می خوردیم. کارهای زشت انجام می دادیم و قطع رحم کرده و همسایگان را فراموش می کردیم وقوی از ما ضعیف را می خورد و بر این حال بودیم تا خدای متعال رسولی را برای ما برگزید که