ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها صفحه 96

نیاوردند و او را تصدیق نکردند.(1)

ابوطالب در شعرش خبر پیمان نامه ای که موریانه آن را خورده ذکر کرده و گفته است:

أَلاَ هَل أَتی بَحْرِیَّنا صُنْعُ ربِّنا

عَلی نَأْیهِمْ وَاللّهُ بِالنّاسِ أَرْوَدُ

فیُخبِرَهُم أَنَّ الصَّحیفَه مُزِّقَتْ

وَ أَنْ کُلُّ ما لَمْ یَرْضَهُ اللّهُ مُفْسَدُ

تَراوَحَها إِفْکٌ و سِحْرٌ مُجَمَّعٌ

وَ لَمْ یُلْفَ سِحرٌ آخِرَ الدَّهرِ یَصْعَدُ

تَداعی لَها مَنْ لَیْسَ فیها بِقَرْقَرٍ

فَطائِرُها فی رَأْسِها یَتَرَدَّدُ

وَ کانَتْ کِفاءً وَقْعَهٌ بِأَثیمهٍ

لِیُقطَعَ مِنْها ساعِدٌ وَ مُقلَّدُ

آگاه باشید آیا دست پروردگار به کمک حبشی ها که دور از ما هستند، آمده وخداوند با مردم مدارا می نماید.

پس به آنان خبر دهد که عهدنامه پاره شده و هر آنچه خدا از آن خشنود نباشد، تباه شده است.

پی در پی دروغ و سحر در آن جمع شده و هیچ سحری تا پایان روزگار کارساز نیست. مشکلات از هم گسیخت و نیرنگ باطل شد و به خودشان برگشت. در جنگ گناه به همین قدر کافی است که دست ها و گردن ها قطع شود.

شیخ بطحا در این ابیات به صحیفه ای که موریانه آن را از بین برده و به صورت خاک در آورده، اشاره می کند و تقاضا می نماید که این خبر به مسلمانانی که از ترس به حبشه فرار کرده اند، برسد تا خوشحال شوند. در هر حال، بزرگان بنی هاشم در شعب، تحت عذاب بودند تا خبر به بیشتر