زن در تفسیر نمونه صفحه 243

«وبگو: پروردگارا، همان گونه که آنها مرا در کوچکی تربیت کردند، مشمول رحمتشان قرار ده» (وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا).

دقّت فوق العاده در احترام به پدر ومادر

اشاره

در حقیقت دو آیه ای که گذشت، قسمتی از ریزه کاری های برخورد مؤدّبانه وفوق العاده احترام آمیز فرزندان نسبت به پدران ومادران را بازگو می کند:

1. از یک سو روی حالات پیری آنها که در آن هنگام از همیشه نیازمندتر

به حمایت، محبّت واحترام هستند انگشت نهاده می گوید کمترین اهانتی به آنان

روا مدار.

آنها ممکن است بر اثر کهولت به جایی برسند که نتوانند بدون کمک دیگری حرکت کنند واز جا برخیزند وحتّی ممکن است قادر به دفع آلودگی از خود نباشند، در این وقت آزمایش بزرگ فرزندان شروع می شود.

آیا وجود چنین پدر ومادری را مایه رحمت می دانند، یا بلا ومصیبت وعذاب.

آیا صبر وحوصله کافی برای نگهداری احترام آمیز از چنین پدر ومادری را دارند، یا هر زمان با نیش زبان، با کلمات سبک واهانت آمیز وحتّی گاه با تقاضای مرگ او از خدا قلبش را می فشارند وآزار می دهند؟

2. از سوی دیگر قرآن می گوید: در این هنگام به آنها «اف» مگو، یعنی اظهار ناراحتی وابراز تنفّر مکن.

باز اضافه می کند: با صدای بلند واهانت آمیز وداد وفریاد با آنها سخن مگو.

باز تأکید می کند: با قول کریم وگفتار بزرگوارانه با آنها سخن بگو که همه آنها نهایت ادب در سخن را می رساند که زبان کلید قلب است.

3. از سوی سوم، دستور به تواضع وفروتنی می دهد، تواضعی که نشان دهنده محبّت وعلاقه باشد ونه چیز دیگر.

4. سرانجام می گوید: حتّی وقتی رو به سوی درگاه خدا می آوری پدر ومادر را (چه در حیات وچه در ممات) فراموش نکن وتقاضای رحمت پروردگار برای آنها بنما.

مخصوصاً این تقاضایت را با این دلیل همراه ساز وبگو: «خداوندا، همان گونه که آنها در کودکی مرا تربیت کردند، مشمول رحمتشان فرما».