زن در تفسیر نمونه صفحه 262

تعبیر به «لِی» (برای من)، ضمناً اشاره به این است که صلاح ونیکی فرزندان من چنان باشد که نتایجش عاید من نیز بشود.

وتعبیر «فِی ذُرِّیَّتِی» (در فرزندان من) به طور مطلق، اشاره به تداوم صلاح ونیکوکاری در تمام دودمان اوست.

جالب اینکه در دعای اوّل، پدر ومادر را شریک می کند ودر دعای سوم، فرزندان را، ولی در دعای دوم برای خود دعا می کند واین گونه است انسان صالح که اگر با یک چشم به خویشتن می نگرد با چشم دیگر به افرادی که بر او حق دارند نگاه می کند.

ودر پایان آیه دو مطلب را اعلام می دارد که هر کدام بیانگر یک برنامه عملی مؤثّر است. می گوید: «پروردگارا، من در این سنّ وسال به سوی تو بازمی گردم وتوبه می کنم» (إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ).

به مرحله ای رسیده ام که باید خطوط زندگی من تعیین گردد وتا به آخر عمر همچنان ادامه یابد. آری من به مرز چهل سالگی رسیده ام وبرای بنده ای چون من چقدر زشت ونازیباست که به سوی تو نیایم وخودم را از گناهان با آب توبه نشویم.

دیگر اینکه می گوید: «من از مسلمین هستم» (وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ).

در حقیقت این دو جمله پشتوانه ای است برای آن دعاهای سه گانه، ومفهومش این است که چون من توبه کرده ام وتسلیم مطلق در برابر فرمان توام، تو نیز بزرگواری کن ومرا مشمول آن نعمت ها بفرما.

نکته ها:

1. این آیات ترسیمی است از یک انسان مؤمن بهشتی که نخست رشد جسمانی وسپس مرحله کمال عقلی خود را پیموده، بعد به مقام شکرگزاری در برابر نعمت های پروردگار وشکر زحمات طاقت فرسای پدر ومادر رسیده، وبه موقع از لغزش ها توبه می کند وبه انجام دادن اعمال صالح واز جمله تربیت فرزندان اهتمام می ورزد وسرانجام به مقام تسلیم مطلق در برابر فرمان الهی صعود می کند، وهمین امر سبب می شود که غرق رحمت وغفران ونعمت های گوناگون خداوند شود.

آری، باید یک انسان بهشتی را از این صفاتش شناخت.

2. جمله «وَصَّینَا الاِنسانَ» (به انسان توصیه کردیم) اشاره به این است که مسأله