زن در تفسیر نمونه صفحه 316

1. ولادت، که از آن تعبیر به «ارتباط نسبی» می شود،

2. از طریق ازدواج که به آن «ارتباط سببی» می گویند،

3. از طریق شیرخوارگی که به آن «ارتباط رضاعی» گفته می شود.

نخست به محارم نسبی که هفت دسته هستند اشاره کرده، می فرماید: «مادران شما ودخترانتان وخواهرانتان وعمّه ها وخاله هایتان ودختران برادر ودختران خواهرانتان بر شما حرام شده اند» (حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهَاتُکُمْ وَ بَنَاتُکُمْ وَ أَخَوَاتُکُمْ وَعَمَّاتُکُمْ وَ خَالاَتُکُمْ وَ بَنَاتُ الاَْخِ وَ بَنَاتُ الاُْخْتِ).

باید توجّه داشت منظور از مادر، فقط آن زنی نیست که انسان بی واسطه از او متولّد شده است، بلکه جدّه ومادر جدّه، مادر پدر ومانند آن را نیز شامل می شود؛ همان طور که منظور از دختر، تنها دختر بی واسطه نیست، بلکه دختر ودخترِ پسر ودخترِ دختر وفرزندان آنها را نیز در بر می گیرد، همچنین در مورد پنج دسته دیگر.

ناگفته پیداست همه افراد طبعآ از این گونه ازدواج ها تنفّر دارند وبه همین دلیل همه اقوام وملل - جز افراد کمی - ازدواج با محارم را ممنوع می دانند وحتّی مجوسی ها که در منابع اصلی خود قائل به جواز این گونه ازدواج ها بوده اند، امروز آن را انکار می کنند.

گرچه بعضی می کوشند این موضوع را ناشی از یک عادت ورسم کهن بدانند، می دانیم که عمومیّت یک قانون در میان تمام افراد بشر، در قرون واعصار طولانی

- معمولاً - حکایت از فطری بودن آن می کند، زیرا رسم وعادت نمی تواند عمومی ودائمی گردد.

از این گذشته، امروز این حقیقت ثابت شده که ازدواج افراد همخون با یکدیگر خطرهای فراوانی دارد، یعنی بیماری نهفته وارثی را آشکار وتشدید می کند نه اینکه خود آن تولید بیماری کند.

حتّی بعضی، گذشته از محارم، ازدواج با اقوام نسبتآ دورتر مانند عموزاده ها را با یکدیگر خوب نمی دانند ومعتقدند خطر بیماری های ارثی را تشدید می نماید.(1)