زن در تفسیر نمونه صفحه 423

این نظام را دگرگون سازد وبا اسباب وعوامل غیر عادی موجوداتی را بیافریند.

سپس برای تکمیل این سخن می فرماید: «هنگامی که چیزی را مقرّر کند (وفرمان وجود آن را صادر نماید) تنها به آن می گوید: موجود باش! آن نیز بی درنگ موجود می شود» (إِذَا قَضَی أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ).

بدیهی است تعبیر به «کُن» (باش) در حقیقت بیان اراده قطعی خداست، وگرنه نیاز به سخنی نیست؛ یعنی به مجرّد اینکه اراده او بر چیزی تعلّق گرفت وفرمان آفرینش صادر شد، بی درنگ لباس هستی بر آن پوشانده می شود.

قابل توجّه اینکه درباره آفرینش عیسی علیه السلام در این آیه جمله «یَخلُقُ» (می آفریند) به کار رفته است، در حالی که درباره آفرینش یحیی، در چند آیه قبل، تعبیر به «یَفعَلُ» (انجام می دهد)شده است.شایداین تفاوت تعبیراشاره به تفاوت خلقت این دوپیامبر بوده باشد که یکی از مجرای عادی ودیگری از مجرای غیر عادی به وجود آمده اند.

این نکته نیز قابل توجّه است که در آغاز این آیات، مریم با فرشتگان سخن می گوید ولی در اینجا می بینیم او با خدای خود سخن می گوید واز او پاسخ می شنود. گویی چنان مجذوب ذات پاک حق شد که واسطه ها را از میان برداشت ویکپارچه با مبدأ عالم هستی پیوند گرفت، وبی هیچ واسطه ای آنچه می خواست گفت وآنچه می بایست شنید. البتّه سخن گفتن غیر پیامبران با خدا هرگاه به صورت وحی نبوّت نباشد اشکال ندارد (ر.ک: ج 2، ص 642 - 643).

حضور حضرت فاطمه(س) در ماجرای مباهله

اشاره

(فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنْ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَّعْنَتَ اللهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ)

هر گاه بعد از علم ودانشی که به تو رسیده، (باز) کسانی درباره مسیح با تو به ستیز برخیزند، بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما نیز فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما نیز زنان خود را؛ ما از نفوس خود (وکسی که همچون جان ماست) دعوت کنیم، شما نیز از نفوس خود؛ آن گاه مباهله (ونفرین) کنیم؛ ولعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم». (سوره آل عمران، آیه 61)