زن در تفسیر نمونه صفحه 441

در حقیقت، هم به او بشارت فرزند دادند وهم نوه؛ یکی اسحاق ودیگری یعقوب که هر دو از پیامبران خدا بودند.

ساره همسر ابراهیم که با توجّه کهولت سنّ خود وهمسرش از دارا شدن فرزند مأیوس بود، با لحنی بسیار تعجّب آمیز «گفت: ای وای بر من! آیا من فرزند می آورم در حالی که پیرزنم، واین شوهرم پیرمردی است؟ این راستی چیز عجیبی است!» (قَالَتْ یَا وَیْلَتَا ءَأَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هَذَا بَعْلِی شَیْخًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ).

او حق داشت تعجّب کند، زیرا اوّلاً طبق آیه 29 سوره ذاریات در جوانی نیز زن عقیمی بود ودر آن روز که این مژده را به او دادند - طبق گفته مفسّران وسفر تکوین تورات - نود سال یا بیشتر داشت وهمسرش ابراهیم حدود یکصد سال یا بیشتر.

در اینجا این سؤال پیش می آید که چرا ساره هم به پیر بودن خود استدلال کرد وهم پیری همسرش، در حالی که می دانیم زنان معمولاً بعد از پنجاه سالگی عادت ماهیانه شان که نشانه آمادگی برای تولّد فرزند است قطع می شود وپس از آن احتمال فرزند آوردن در مورد آنها ضعیف است، ولی آزمایش های پزشکی نشان داده مردان از نظر تولید نطفه آمادگی پدر شدن را تا سنین بالا دارند.

پاسخ این سؤال روشن است، زیرا در مردان نیز این موضوع هر چند امکان دارد، به هرصورت درموردآنهانیزدرسنین خیلی بالااین احتمال ضعیف خواهدبود،لذاطبق آیه 54 سوره حجر، خود ابراهیم نیز از این بشارت به خاطر کهولت سن تعجّب کرد.

به علاوه از نظر روانی نیز شاید ساره بی میل نبود که خود گناه را به گردن نگیرد.

به هر حال، رسولان پروردگار فوراً او را از تعجّب در آوردند وسوابق نعمت های فوق العاده الهی را بر این خانواده ونجات معجزآسایشان را از چنگال حوادث یادآور شدند و«گفتند: آیا از فرمان خدا تعجّب می کنی؟» (قَالُوا أَتَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ).

در حالی که «این رحمت خدا وبرکاتش بر شما خانواده است» (رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ).

همان خدایی که ابراهیم را از چنگال نمرود ستمگر رهایی بخشید ودر دل آتش سالم نگاه داشت، همو که ابراهیم قهرمان بت شکن را که یک تنه بر همه طاغوت ها تاخت، قدرت واستقامت وبینش داد.(1)