زن در تفسیر نمونه صفحه 453

لطف خدا برای او پیش آمد، او را برای پرورش یک پیامبر اولواالعزم آماده می ساخت تا بتواند وظیفه مادری خود را در انجام دادن این امر خطیر به خوبی ادا کند.

مسیر حوادث او را تا آخرین مرحله مشکلات پیش برد، آن چنان که میان خود وپایان زندگی یک گام بیشتر نمی دید، امّا ناگهان ورق برمی گشت، همه چیز به کمک او می شتافت، ودر محیطی آرام ومطمئن از هر نظر گام می نهاد.

جمله «هُزّی إلَیکِ بِجِذعِ النَّخلَهِ» که به مریم دستور داد درخت خرما را تکان دهد تا از میوه آن بهره گیرد، این درس آموزنده را به او وهمه انسان ها داد که حتّی در سخت ترین لحظات زندگی نباید دست از تلاش برداشت.

این سخن پاسخی است به آنها که می گویند با اینکه مریم تازه وضع حمل کرده بود چه نیازی داشت برخیزد ودرخت خرما را بتکاند؟ آیا بهتر نبود خدایی که به فرمان او چشمه آب گوارا در نزدیکی مریم جوشیدن گرفت، ونیز به فرمان او درخت خشکیده بارور شد، نسیمی بفرستد تا شاخه درخت را تکان دهد وخرما را در اطراف مریم بریزد؟

چه شد آن گاه که مریم سالم بود میوه بهشتی در کنار محرابش حاضر می شد، امّا آن زمان که در این طوفان شدید گرفتار است خود باید میوه بچیند؟

آری، این دستور الهی به مریم نشان می دهد که تا حرکتی از ما نباشد برکتی نخواهد بود. به دیگر سخن، انسان هنگام بروز مشکلات باید نهایت کوشش خود را به کار گیرد وماورای آن را که از قدرت همه کس بیرون است از خدا بخواهد وبه گفته شاعر:

برخیز وفشان درخت خرما تا سیر شوی رسی به بارش

کان مریم تا درخت نفشاند خرما نفتاد در کنارش

2. چرا مریم تقاضای مرگ از خدا کرد؟

بدون شک تقاضای مرگ از خدا کار درستی نیست، ولی گاه در زندگی انسان حوادث سختی روی می دهد که طعم حیات کاملاً تلخ وناگوار می شود، خصوصاً در آنجا که انسان هدف های مقدّس یا شرف وحیثیت خود را در خطر می بیند وتوانایی دفاع در برابر آن را ندارد، در این گونه موارد گاه برای رهایی از شکنجه های روحی تقاضای مرگ می کند.