زن در تفسیر نمونه صفحه 454

مریم نیز چون در لحظات نخستین در فکرش این تصوّر پدید آمد که تمام آبرو وحیثیت او در برابر مردم بی خرد با تولّد این فرزند به خطر خواهد افتاد، اینجا بود که آرزوی مرگ وفراموشی کرد. واین خود دلیل بر آن است که او عفّت وپاکدامنی را حتّی از جانش بیشتر دوست می داشت وبرای آبروی خود ارزشی بیش از حیات خود قائل بود.

امّا این گونه افکار که شاید در لحظات بسیار کوتاهی صورت گرفت، دیری نپایید وبا دیدن دو اعجاز الهی (جوشیدن چشمه آب وبارور شدن درخت خشکیده خرما) تمام این افکارازروحش به کناررفت ونوراطمینان وآرامش تمام قلبش رافراگرفت.

3. پاسخ به یک پرسش

برخی می پرسند که اگر معجزه مخصوص انبیا وامامان است پس ظهور این گونه معجزات برای مریم چگونه بود؟

برخی از مفسّران برای حلّ این مشکل آن را جزءِ معجزات عیسی گرفته اند که مقدّمتاً تحقّق یافت واز آن تعبیر به «ارهاص» - یعنی معجزه مقدّماتی - می کنند.

ولی هیچ نیازی به این گونه پاسخ ها نیست چرا که ظهور خارق عادات برای غیر پیامبران وامامان هیچ مانعی ندارد. این همان چیزی است که نامش را «کرامت» می گذاریم.

معجزه آن است که توأم با «تحدّی» (دعوت به مبارزه) وتوأم با ادّعای نبوّت یا امامت بوده باشد.

4. روزه سکوت

ظاهر آیات مورد بحث نشان می دهد که مریم به خاطر مصلحتی مأمور به سکوت بود وبه فرمان خدا از سخن گفتن در این مدّت خاص خودداری می کرد، تا

نوزادش عیسی لب به سخن بگشاید واز پاکی او دفاع کند که این از هر جهت مؤثّرتر وگیراتر بود.

امّا از تعبیر آیه چنین برمی آید که نذر سکوت برای آن قوم وجمعیّت کار شناخته شده ای بود، به همین دلیل این کار را بر او ایراد نگرفتند.