زن در تفسیر نمونه صفحه 504

لاَنُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلاَ شُکُورآ * إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَّبِّنَا یَوْمآ عَبُوسآ قَمْطَرِیرآ * فَوَقَاهُمُ اللهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَهً وَسُرُورآ)

به یقین ابرار (ونیکان) از جامی می نوشند که با عطر خوشی آمیخته است، * از چشمه ای که بندگان خاصّ خدا از آن می نوشند، و(از هر جا بخواهند) آن را جاری می سازند. * آنها به نذر خود وفا می کنند، واز روزی که شرّ وعذابش گسترده است می ترسند، * وغذای (خود) را با این که به آن علاقه (ونیاز) دارند، به «مستمند» و«یتیم» و«اسیر» اطعام می کنند. * (ومی گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام می کنیم، وهیچ پاداش وسپاسی از شما نمی خواهیم. * ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزی که عبوس وسخت است. * (بخاطر این عقیده وعمل)خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه می دارد واز آنها استقبال می کند درحالی که شادمان ومسرورند. (سوره انسان، آیات 5-11)

شأن نزول:

سندی بزرگ بر فضیلت اهلبیت پیامبر صلی الله علیه و آله

ابن عبّاس می گوید: حسن وحسین علیهما السلام بیمار شدند پیامبر صلی الله علیه و آله با جمعی از یاران به عیادتشان آمدند، وبه علی علیه السلام گفتند: ای ابوالحسن، خوب بود نذری برای شفای فرزندان خود می کردی، علی علیه السلام وفاطمه علیها السلام وفضه که خادمه آنها بود، نذر کردند: اگر آنها شفا یابند سه روز روزه بگیرند (طبق بعضی از روایات حسن وحسین علیهما السلام نیز گفتند: ما هم نذر می کنیم روزه بگیریم).

چیزی نگذشت هر دو شفا یافتند، در حالی که از نظر مواد غذایی دست خالی بودند علی علیه السلام سه من جو قرض نمود، فاطمه علیها السلام یک سوم آن را آرد کرد، ونان پخت، هنگام افطار، سائلی بر در خانه آمده، گفت: اَلسَّلامُ عَلَیکُم أَهلَ بَیتِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله: «سلام بر شما ای خاندان محمّد»! مستمندی از مستمندان مسلمین هستم، غذایی به من بدهید، خداوند به شما از غذاهای بهشتی مرحمت کند، آنها همگی مسکین را بر خود مقدم داشتند، وسهم خود را به او دادند وآن شب جز آب ننوشیدند.

روز دوم را همچنان روزه گرفتند وموقع افطار، وقتی که غذا را آماده کرده بودند (همان نان جوین) یتیمی بر در خانه آمد آن روز نیز، ایثار کردند وغذای خود را به او دادند (بار دیگر با آب افطار کردند وروز بعد را نیز روزه گرفتند).