زن در تفسیر نمونه صفحه 585

بن برخیا هیچ حدّی برای آن قائل نمی شود، ومحدود ساختن به یک چشم برهم زدن در حقیقت اشاره به کمترین زمان ممکن است، ومسلّم است که سلیمان علیه السلام از چنین کاری که معرّفی یک فرد صالح است حمایت می کند، نه از کار عفریتی که ممکن است کوته نظران را به اشتباه بیفکند وآن را دلیل بر پاکی او بگیرند.

بدیهی است هر کس کار مهمّی در جامعه انجام دهد ومورد قبول واقع شود، خطّ فکری واعتقادی خود را در لابه لای آن تبلیغ کرده است، ونباید در حکومت الهی سلیمان علیه السلام ابتکار عمل به دست عفریت ها بیفتد، بلکه باید آنها که علمی از کتاب الهی دارند بر افکار وعواطف مردم حاکم گردند.

2. قدرت وامانت، دو شرط مهم

در آیات فوق وهمچنین آیه 26 سوره قصص مهم ترین شرط برای یک کارمند یا کارگر نمونه دو چیز بیان شده است: نخست قوّت وتوانایی، ودیگر امانت ودرستکاری.

البتّه گاه مبانی فکری واخلاقی انسان ایجاب می کند که دارای این صفت باشد (همان گونه که در مورد موسی علیه السلام در سوره قصص آمده است) وگاه نظام جامعه وحکومت صالح ایجاب می کند که حتّی عفریت جنّ به این دو صفت الزاماً متّصف شود، امّا به هر حال هیچ کار بزرگ وکوچکی در جامعه بدون دارا بودن این دو شرط انجام پذیر نیست، خواه از تقوا سرچشمه گیرد وخواه از نظام قانونی جامعه - دقّت کنید.

3. تفاوت «علم من الکتاب» و«علم الکتاب»

در آیات مورد بحث درباره کسی که تخت ملکه سبا را در کمترین مدّت نزد سلیمان آورد به عنوان (الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ) «کسی که بخشی از علم کتاب را دارا بود» تعبیر شده است، در حالی که در سوره رعد آیه 43 در مورد پیامبر صلی الله علیه و آله وگواهان بر حقّانیّت او چنین آمده است: (قُلْ کَفَی بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ) «بگو: کافی است برای گواهی میان من وشما، خداوند وکسی که در نزد او علم

کتاب است».