شهد سخن15: تفکر انقلابی از عاشورا تا انقلاب اسلامی (نمونه فیش سخنرانی ویژه ماه مبارک رمضان - نیمه اول 1438 ه ق) صفحه 165

آن حضرت درباره مکر و حیله دشمن می فرماید:

«کُنْ لِلعَدوِ المَکَاتِم أَشَدُ حَذَرَاً مِنکَ لِلعَدوِ المُبَارِز(1)؛ از دشمن پنهان بیشتر از دشمن آشکار بر حذر باش.»

گریز و روضه

امام حسین (علیه السلام) می دانست که بعد از ایشان، او را ترور شخصیتی می کنند و به او اتهام خارجی می زنند. از این رو به روایت: «اتَّقِ مَواضِعَ التُّهَمِ»(2) دقیقاً عمل کرد و از همان مدینه تا کربلا و روز عاشورا، هر زمان شرایط را مناسب می دید، خویش را معرفی می کرد؛ برای اینکه جلوی این تهمت را بگیرد.

«أَنِّی ابْنُ بِنْتِ نَبِیِّکُمْ فَوَ اللَّهِ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ ابْنُ بِنْتِ نَبِیٍ غَیْرِی فِیکُمْ وَ لَا فِی غَیْرِکُم (3)؛ مگر نه این است که من پسر دختر پیامبرتان هستم؟! و الله اگر به مشرق و مغرب عالم بروید، چه در میان خودتان و چه در بین دیگران، پسر دختر پیامبری غیر از من نخواهید یافت.»

اما این مردم سنگدل، چگونه با کسی که فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و اله) بود برخورد کردند؟!

«صَلَّ اللَّهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام)»

آنگاه که سید الشهداء از بالای اسب روی زمین افتاد، ذوالجناح چند لحظه ای اطراف حضرت می گردید و دشمنان را از حضرت دور می کرد:

«ثُمَّ تَمَرَّغَ فی دَمِ الحُسَینِ علیه السلام وَ قَصَدَ نَحوَ الخَیمَهِ وَ لَهُ صُهَیلٌ عالٍ وَ یَضرِبُ بِیَدِهِ الاَرضَ(4)؛ سپس خود را به خون امام

1- . شرح نهج البلاغه لابن أبی الحدید، ج 20، ص 311.
2- . شرح مصباح الشریعه، ترجمه عبد الرزاق گیلانی، ص 252.
3- . إعلام الوری بأعلام الهدی (ط - القدیمه)، النص، ص 241.
4- . المناقب، ج 3، ص 215.