تغییر جنسیت از منظر فقهی و حقوقی صفحه 119

ص:136

است، و گرنه زن است، و در صورتی که با این علائم نتواند تشخیص دهد، چنان چه از علائم دیگر مثل خون دیدن مانند زنان یا روئیدن ریش یا چیزهای دیگر اطمینان پیدا کند که زن یا مرد است باز حل مشکل می شود، و در غیر این صورت، خنثای مشکل است که اگر تکالیفی در محل ابتلای او است که یقین دارد یکی از آن ها را باید عمل کند، لازم است احتیاط را مراعات نماید.

دفتر امام خمینی

بخش استفتاء

مبحث سوم: مقررات پزشکی قانونی و دادگستری جمهوری اسلامی ایران

بعد از فتوای امام خمینی(ره) در سال 1364 ش. مبنی بر جواز تغییر جنسیت، بتدریج عمل های تغییر جنسیت و با مجوزهای قانونی انجام شد. خلاصۀ مقررات از این قرار است که افرادی که دچار اختلال هویت جنسی (تراجنسیتی) هستند، به پزشکی قانونی مراجعه کرده و پس از چندین جلسۀ مشاوره، تست و آزمایش، چنان چه بیماری اختلال جنسی آنان تأیید و احراز شد، نامه ای خطاب به دادگستری صادر می شود. دادگستری به استناد نامۀ پزشکی قانونی، مجوز تغییر جنسیت را صادر می کند و پزشک جراح، به استناد نامۀ دادگستری، عمل جراحی تغییر جنسیت را انجام می دهد. پروفسور بهرام میرجلالی، جراح تغییر جنسیت، دربارۀ مراحل قانونی انجام این نوع عمل جراحی چنین می گوید:

«در صورتی که روان پزشک وجود چنین بیماری را تشخیص دهد، بیمار را به یکی از دفاتر خدمات اجتماعی دادسرا ارجاع می دهد. بیمار از این طریق به پزشکی قانونی برای انجام تحقیقات قطعی معرفی می شود. پزشکی قانونی با استفاده از همکاری روان پزشکان، جراحان و متخصصان داخلی و غدد، قطعیت بیماری را بررسی می کند و بعد از محرز شدن آن، طی نامه ای به دادسرا اطلاع می دهد که بیمار مجوز انجام این عمل را دارد یا نه. به این ترتیب، در صورت رأی موافق پزشکی قانونی، دادسرا مجوز انجام جراحی را برای بیمارستان و پزشک جراح صادر می کند. اگر بیماری این مجوز را نداشته باشد، عمل جراحی برایش انجام نخواهد شد. نهایتاً وجود همین