تغییر جنسیت از منظر فقهی و حقوقی صفحه 374

ص:391

از طرفی، چه مجوز قانونی باشد یا نباشد، کل جریان تغییر جنسیت برای فرد و خانوادۀ او روندی پر تنش است. خانواده ها اغلب، تراجنسیتی ها را طرد می کنند. موارد زیادی وجود دارد که در آن ها مردی که قبلاً ازدواج کرده و پدر چند فرزند است و سال ها احساس متولد شدن در جنسیت اشتباهی را در خود سرکوب کرده، پس از عمل تغییر جنسیت از دیدن فرزندان شان که همواره آن ها را دوست داشته اند، محروم شده اند. هم چنین بسیاری از افراد تراجنسیتی نیز وجود دارند که ترجیح می دهند به جای عمل کردن [تغییر جنسیت] و شرمنده شدن خانواده هایشان در نزد مردم، به زندگی سخت خود ادامه دهند.

اما با توجه به دیدگاه های پزشکی و حقوقی جدیدی که از این دسته افراد که با اختلال هویت جنسی درگیرند، حمایت به عمل می آورند، سایر دیدگاه ها نیز بتدریج در حال تغییرند و مردم وضعیت تراجنسیتی ها را بیش تر می پذیرند.

در فرآیند مورد نظر «قانون بازشناسی جنسیت» کسی که قصد عمل دارد، به مدت دو سال به صورت امتحانی «در شرایط واقعی زندگی» آزمایش می شود. در این مدت، این افراد تحت حمایت قانون، هورمون درمانی می شوند و در طول این مدت باید به خود و روان پزشکان ثابت کنند که در صورتی که در نقش جنس مخالف قرار گیرند می توانند زندگی خوبی داشته باشند. تنها در صورتی که این آزمایش ها موفقیت آن ها را در قالب جنس مخالف تأیید کنند، آن ها برای عمل تغییر جنسیت معرفی شده و می توانند تقاضای شناسنامۀ جدید بدهند. در طول مدت دو سالۀ هورمون درمانی، مواردی پیش می آید که بیمار پی می برد تغییر جنسیت راه درستی برای او نیست. در این صورت، هورمون درمانی متوقف می شود و فرد پس از مدتی به حالت اولیۀ خود بر می گردد. پیش از این، مواردی وجود داشته که افرادی پس از عمل تغییر جنسیت، از انجام این عمل پشیمان شده اند. من فکر می کنم دو مورد از این دست در انگلیس اتفاق افتاده باشد، اما انتظار می رود با پیش بینی خط و مشی های دقیق در قانون بازشناسی جنسیت، از بروز چنین اشتباهاتی جلوگیری شود.